Part 42

~Harry Edward Styles

Een brok zat vast in mijn keel toen de dokter daar stond om ons te vertellen hoe het met Melody ging. Zou ze het halen? Wat als het niet zo was? Het gezicht van de dokter stond ernstig. Als hij nu zou zeggen dat Melody dood was. Dat zou ik niet aankunnen. Melody was deze vakantie mijn allerbeste vriendin geworden. Op sommige momenten voelde ik zelfs meer voor haar dan alleen vriendschap ook al wist ik dat het nooit wat zou worden tussen ons. Dat wou ik ook niet. Het maakte niet uit dat ik een kleine crush op haar had, ik zag haar meer als een vriendin. Een geweldige, lieve, leuke vriendin die ik niet kwijt wou en als de dokter nu zou zeggen dat ze er niet meer zou zijn... Nee, ik wou het niet horen, niet horen wat de dokter te vertellen had. Te veel kans dat het slecht nieuws was. Ik draaide me om en rende de gang uit, de trap af, het ziekenhuis uit. Ik moest daar weg. Die sterke geur, die trieste gezichten, die enge gedachten. Ik bleef rennen en rennen terwijl ik aan Melody dacht. Ik ging er zo in op dat ik niet keek waar ik liep en bijna een drukke straat over rende zonder te kijken naar het rode licht. Net op tijd werd ik tegen gehouden door een zachte, maar sterke hand die me achteruit trok. "Do you wanna die?!" riep het meisje aan wie de hand toebehoorde geschrokken. Daardoor kwam ik weer tot mijn bewustzijn. "I... I..." stotterde ik en het meisje keek me bezorgd aan. Ik sloot mijn ogen even en haalde diep adem. "I'm sorry, I'm Harry", mompelde ik. Ze grinnikte zacht. "I know, I'm Sophie." Ik bekeek haar helemaal. Ze zag er prachtig uit: groot en slank met lange blonde haren en van die ogen waar je meteen in verdrinkt. Ze vroeg me waarom ik zo hard rende en mijn stemming daalde meteen weer. Triest legde ik haar de situatie uit. Ze vond het vreselijk en vroeg of ze met me mee moest naar het ziekenhuis om 'me te steunen en er voor me te zijn' zoals zij het zei. Ik glimlachte dankbaar en ze pakte mijn hand vast. Niet omdat ik Harry Styles was, maar omdat ze me wou troosten en steunen. Samen wandelden we terug naar het ziekenhuis.

Hahahah nu weten jullie nog niet hoe het met Melody afloopt.