•011

Vallery keek met verbaasde ogen naar haar moeder, die boos in de deuropening van de aula stond. Vallery slikte even. Janneke keek van Vallery naar Jip. "Dit loopt niet goed af", fluisterde ze tegen hem en Jip keek haar aan. "Hoezo?", vroeg Jip fluisterend terug. "Haar moeder is heel erg streng en kan niet goed tegen van allerlei dingen", antwoordde Janneke fluisterend terug en keek toen even naar Vallery's moeder, "Maar ik denk ook dat mijn moeder zou flippen wanneer ik buiten in de regen zou gaan rennen!" Jip grinnikte even en keek naar Vallery's moeder. "Werkt zij hier niet op school?", vroeg Jip fluisterend. Janneke knikte snel.
Vallery keek met haar bruine ogen, door de regen, naar haar moeder. "Mam", zei ze zuchtend. "Jij komt nu naar binnen, jongedame!", zei haar moeder commanderend, "En krijg je 1 minuut de tijd om uit te leggen wat dit betekend!" Vallery gromde even en keek opzij naar Charlie, die naar de grond staarde. Daarna zuchtte Vallery even. Ze stopte haar handen in haar broekzakken en slofte zuchtend richting de deur. Ze keek even achterom, naar Charlie, Jip en Janneke, die ook langzaam achter haar aan uit de regen komen. Vallery bedacht zich hoe ze het zou gaan vertellen, ze zou Charlie waarschijnlijk nooit meer mogen zien van haar moeder als ze verteld dat hij haar de regen in had getrokken.
Toen ze alle vier binnen stonden, keek iedereen naar Vallery. "Leg maar uit", zei haar moeder boos tegen Vallery en Vallery keek naar de grond, waarna ze even achterom keek, naar Charlie, die op zijn lip aan het bijten was en niet wist wat hij moest doen. Vallery zuchtte even diep. "We waren buiten en toen begon het een beetje te regenen, maar we bleven buiten, daarna begon het harder te regenen en we waren toch al drijfnat en we werden daar heel blij van, dus we begonnen zoiets doms te doen", loog Vallery tegen haar moeder. Een ding wat ze goed kon is liegen. Haar moeder knikte. "Voor deze ene keer komen jullie ermee weg", zei Vallery's moeder en Vallery zelf schrok er een beetje van. Er verscheen een glimlach op haar gezicht en toen ging de bel voor de eerste pauze. "Maar jullie zijn nu wel drijfnat, misschienmoeten jullie je even gaan omkleden ofzo", zei Vallery's moeder en die verdween.
Toen ze weg was gelopen, draaide Vallery zich naar Janneke, Jip en Charlie toe. "Oke we hebben echt geluk gehad", zei ze opgelucht, "En nu omkleden!!"