Baby, baby, baby, ooohhh, baby, baby ,baby Noooo

Ik zie de huurauto al aankomen en open de deur. Fien glijd uit de auto met de maxicosi tegen zich aangedrukt. Natuurlijk worden we omringd door de paparazzi, maar we gerkan nog veilig binnen. 'Welkom terug!' gillen we allemaal en de tweeling grijpt haar bij d'r benen. 'Oh, wat mooi!' zegt ze vrolijk als ze het geschilderde doek ziet hangen. 'Hebben jullie dat gemaakt?' vraagt ze ontroerd. De kinderen knikken synchronisch. 'Jullie zijn allemaal schatjes!' zegt ze vrolijk en haalt Shelisa uit. 'Kijk eens naar je nieuwe bedje, schat!' zegt ze vertedert en legt haar erin. Ik neem de 3 taarten uit de koelkast en meteen schuift iedereen aan de tafel. 'Mmm, heerlijk!' kreunt Max en sluit zijn ogen. 'Jongens, even jullie aandacht.' verklaart Georg. 'Heb je weer iets stukgemaakt Geo?' zegt Shawn verveelt. Verontwaardigd bekijkt hij hem, terwijl wij beginnen te lachen. 'Tom, hij erft jou manieren!' gromt hij. 'Jaja, vertel nu maar hobbit!' gromt Tom nieuwsgierig. 'Wel...over 6 maanden, kan ik weer luiers verversen.' zucht hij zogenaamd verveeld. Ik staak met eten en gil het uit. 'Aahhh, jullie zijn zwanger!' en knuffel Georg en Stephanie. 'Geneeskundig gezien, enkel Stephanie hoor.' grijnst hij, en ik geef hem een tik.


'Gefeliciteerd, vriend!' zegt Tom blij en geeft hem een kus op de wang. 'TOHOM!' gromt hij en duwd hem weg. 'Wat? Nu toon ik eens dat ik ook van jou houdt!' en giechelt. 'Ben je nu dan opeens een flikker?' grijnst Bill. 'Helemaal niet!' roept hij meteen uit. 'Jaja..' fluistert Max. 'Had je wat?' Meteen schud Max zijn hoofd. Ik kijk naar Gustav en Sabine die grommend fluisteren. 'Wat is er loos, vriendjes?' vraag ik.
'Niets!' zeggen ze beiden. Onderzoekend kijken we hun aan. 'Ik geloof dat jullie ons ook kunnen feliciteren.' mompelt Isabelle schouderophalend. 'Hoe..zijn jullie..' stottert Stephanie. 'Ehm..al 3 maand, we weten het van gister.' zegt Gustav schuldig. 'Waaa, dit is geweldig!!!' roept Bill en knuffelt Gustav die naast hem zit. 'Dit wordt een serieuze babyboom.' zegt Tom geamuseerd. Ik geloof dat Tom echt dol op kinderen begint te worden. 'Dus,..Blake en Bill, moeten jullie ook nog iets opbiechten?' vraagt Fien grijnzend. 'Nou..eigenlijk..' begin ik plagend en voel meteen Bill's hand op mijn buik. 'Ben je ook zwanger??' vrolijk kijkt hij me aan en ik tuur hem ontzet aan. 'Ach welnee, anders had ik het jou verteld!' grom ik.

Hij gaat pruilen en de jongens lachen. 'Ik geloof dat Bill nog wilt hoor, Blake.' Ik neem een hapje taart en zie Max staren. 'Mam, krijg ik nog een zusje?' Ik verslik me en zie hoe de hele tafel me verlangend aankijkt. 'Ik heb net een tweeling op de wereld gezet.' zeg ik verontwaardigd. 'Liefje, je weet toch dat ik een groot gezin wil.' zegt Bill liefjes. 'Ja maar...' begin ik. 'En ik wil veel broertjes en zusjes.' klaagt Max. 'En ik wil nog eens oom worden.' voegt Tom eraan toe. 'En ik wil nog eens..' 'Jaja, het is al goed!' lach ik en geef Bill een kusje. 'Oké, dan gaan we het proberen.' zegt Bill in zijn handen wrijvend. De kinderen proesten het uit en ik trek een droog gezicht. 'Moest dat nu werkelijk?' Heilig kijkt hij me aan. 'Wat?'


De jongens, uitgenome, de Billmobiel, ruimen de tafel af en offeren zich op om af te wassen. Na een tien minuten hoor ik al een bord vallen. 'TOM!' gilt Gustav. 'Maar jij duwde me!' roept hij ontzet. 'Dat is zo niet waar!' 'Wel waar!' 'Niet waar!' 'Wel waar!'
Ik zucht en ga verder met eten geven aan de kleine Shelisa, ze heeft echte blonde haartjes. Mijn mobiel gaat af en ik geef Shelisa terug aan Fien. 'Met Blake.' begin ik. 'Hey, Blake, Simone hier.' hoor ik nogal droevig. 'Simone? Gaat alles wel goed?' vraag ik bezorgd. 'Nee, niet echt, ik mis jullie.' Ik begin te lachen en hoor haar zacht grinniken. 'Maar jij moet zo snel mogelijk komen overvliegen!' lach ik. 'Ja ik weet het, maar ja, verlof krijgen he!' Ik knik ook al kan ze het niet zien. 'En hoe maken jullie het daar allemaal?' vraagt ze. 'Uitstekend. Sabine en Stephanie zijn zwanger.' zeg ik dan ter info. 'Oh...wens ze een dikke proficiat van me, evenals mijn nieuwe kleindochter een knuffel geven.' Ik beloof dat te doen en hoor plots gesnik.

'Simone?' vraag ik bang en zie Bill verward opkijken. 'Blake, ... het is zo ontzettend stom!' snikt ze. 'Rustig maar, niet huilen.' zeg ik bezorgd en meteen is Bill aandachtig. 'Wat is er?' fluistert hij, waarbij ik mijn schouders ophaal. 'Vertel wat er is Simone, dat lucht vast op.' Ze houdt op met snikken. 'Ik...het zal niet opluchten, maar ik zal het toch moeten zeggen.' verklaart ze. 'Wil je ergens apart gaan staan?' vraagt ze plots. 'Ehm..ja is goed.' Ik leg mijn hand op de spreker. 'Bill, ik ga even naar de gang.' zeg ik en hij knikt.

Daar neem ik een verse teug lucht en loop de trappen op. 'Vertel maar Simone, ik ben alleen.' Ik hoor haar ademen en een mannenstem op de achtergrond. Vast Jürgen. 'Ik ehm...je weet hoe oud ik ben hé..' begint ze zacht. Verbaasd kijk ik voor me uit. 'Ehm...46, dacht ik.'
'Ja, 46 en ehm...dat wil zeggen dat ik dus nog altijd actief ben, zoals je wel begrijpt.' Ik voel me langzaam rood worden omdat ze het zo zegt. 'Ehm ja.' mompel ik. 'Wil je me alsjeblieft niet haten?' snikt ze zacht. 'Nee, natuurlijk niet Simone, beloofd!' 'Oke, hier gaan we dan.'













'Ik ehm...ik ben zwanger.'