O5O

Susan Ann Brooks

Ik heb Lily verteld over Sirius die Severus in de val had gelokt, de weddenschap en hoe ik iedereen in de steek had gelaten. James´ deel in de weddenschap vertel ik niet, dat is niet aan mij om te vertellen en eerlijk gezegd geloof ik niet dat het haar veel uit zal maken. Net als ze haar mond open wil trekken om te ontkennen dat ik iedereen in de steek heb gelaten, wordt de deur van de coupé opengedaan. Serverus kijkt ons aarzelend aan.
Lily kijkt me even aan, staat op en haalt haar koffer van het rek, dat wil zeggen ze trekt aan het handvat en hij valt op de grond. Maar door de spanning lacht niemand en kijken we toe hoe Lily haar koffer oppakt. Ze wil de coupé uitlopen, maar kijkt dan naar Severus. ´Het spijt me.´
Verbaasd kijk ik haar na. Haar woorden klonken gemeend, maar haar gedrag van de afgelopen tijd tegenover Severus vertelde me iets heel anders. Het feit dat ze niet met Severus in één ruimte kan zijn, vertelt eigenlijk al dat ze zich schaamt voor haar gedrag.
Severus gaat tegenover me zitten. ´Ik heb je briefje gekregen,´ zegt hij na een korte stilte.
´Een weddenschap,´ zeg ik. ´Het was het niet waard. Severus, je bent mijn beste vriend en op het moment de enige die ik nog kan vertrouwen. Maar ik weet dat ik het verpest heb, ik heb je in de steek gelaten.´
Hij kijkt naar zijn handen. ´Ik ha-´
‘Nee. Het is mijn schuld.’ De trein begint af te remmen en ik zie de lichtjes van het perron dichterbij komen. Ik sta op en pak mijn koffer. ‘En ik wil alleen maar zeggen dat ik wegga. Weg moet. Ik kan het niet, Sev.’ Ik voel tranen opkomen. ‘Ik moet weg. Ik maak een nieuwe start.’
Severus zit nog steeds op het bankje en kijkt me hulpeloos aan. Dan staat hij op en pakt mijn pols. ‘Blijf, alsjeblieft.’
Ik glimlach, een traan rolt over mijn wang. ‘Ik weet dat je de juiste beslissingen zult nemen, Sev.’ Ik geef hem een kus op zijn wang en laat hem dan alleen in de coupé.
Nog voordat de trein gestopt is, sta ik al voor de deur. Zodra deze openschuift stap ik het perron op. Ik negeer alle ouders die ongeduldig op hun kinderen staan te wachten en loop recht op de muur af, waardoor ik straks op het dreuzelstation zal komen. Van daaruit begint mijn nieuwe leven. Alles komt goed. Ik ben immers niet alleen.

‘Susan!’ Ik draai me om en kijk Sirius nog een laatste keer aan, voordat ik door de muur verdwijn.