Hoofdstuk 3

Kut. Dacht ik. Ik stond op en fietste verder. Au. Ik denk dat ik een schram op mijn elleboog heb. Toen ik thuis was was er gelukkig niemand thuis.Ik schopte mijn tas in een hoek en snelde naar de badkamer. Toen ik daar mijn mouw over mijn elleboog heen trekte, zag ik dat ik een grote schram had. Maar het rare was dat ik geen pijn had. Ik pak een pleister en plakte het op de wond. Pff.. ik merkte nu pas hoe moe ik ben. Eerst hoorde ik dat ik mijn lieve klasje moet verlaten en nu dit. Vanochtend had ik ook nog 'ns bad hairday. Wat had ik een slechte dag zeg. Ik hoorde de bel. Wie is dat nou weer? Ik deed de deur open en riep: 'Wat nou weer?'
'Sorry hoor, we wouden effe vragen of je kon spelen' zei Fanny met een verschrikt gezicht.
'Oh, sorry. Ja ik wil wel, maar wil je alsjeblieft het woord spelen nooit maar dan ook nooit meer zeggen? Dat is echt brugklasserig' zei ik.
'Is goed hoor' zeiden Nina en Romy tegelijk.
'Kap daar nou eens mee, da's niet grappig' zei Nina.
'Nee, jij moet daar mee kappen' zei Romy koppig.
'Oké, kappen nu graag, ik wil weten hoe jullie eerste schooldag was. Ben benieuwd. Ik zag jullie trouwens wel lopen met een stel meiden om jullie heen met Fanny een beetje buitengesloten' zei ik tegen Nina en Romy.
'Mogen we binnen komen? Ik heb het echt veel te heet' zei Nina met een blosje op haar gezicht.
'Ja, dan leggen we het bij jou uit' zei Romy ook een beetje blozig.
'Komen jullie binnen?' zei ik.
Ze kwamen met z'n allen binnen. Maar wat ik toen niet zag dat Laura achter een auto met een lachje naar ons keek.

Vanuit Laura

Yes. Ze gaan naar binnen. Nu zijn ze allemaal bij elkaar en kan ik mijn plan uitvoeren. Zei Laura. Ze kwam achter de auto vandaan en stapte op Anouks huis af