020

'Ja, dat was Robbie,'verzuchtte ik, terwijl ik op mijn bed ging zitten en naar mijn nagels keek. Die trouwens nog eens dringend moesten gelakt worden.
Elina kwam naast me op het bed zitten. 'Je kan hem inderdaad niet gewoon negeren, Mad.'
Ik zuchtte diep. 'Dat weet ik wel. Maar wel tot ik hier van school ga en ga werken, toch?'
In plaats van te lachen keek Elina enkel teleurgesteld. 'Ik had dit echt niet moeten doen, hé? Ik had jullie nooit aan elkaar mogen voorstellen. Nu heb ik je enkel in de problemen gebracht.' Ze zuchtte teleurgesteld.
Zonder weed of alcohol in haar systeem was ze verrassend slim.
'Ach, het is niet jouw schuld,'mompelde ik. 'Ik was hem zonder jou ook wel tegengekomen op een feestje.'
'Ja, maar dan had je misschien geen aandacht aan hem geschonken. Ik zal hem zeggen dat hij je met rust moet laten, okay?'
Ik zweeg en staarde weer naar mijn nagels. Met een aarzelende glimlach boog Elina zich voorover om mijn gezicht te zien en keek me een tijdje onderzoekend aan. 'Of is dat niet wat je wil?'
Weer zweeg ik even, tot ik me uiteindelijk op mijn bed laat vallen. 'Ik weet het niet!'riep ik uit, geen idee waarom.
'Rustig Mad, straks komt er nog een leerkracht vragen wat er is.'
'Maar ik weet het echt niet,'mopperde ik. 'Ik heb geen idee wie ik moet kiezen. Justin is perfect, maar hij is altijd zo ver weg en Robbie is altijd hier... en hij doet echt veel moeite en hij is zo lief...'
En toen kwamen de tranen.

Wat een huilbak
Heeft ze twee guys om uit te kiezen, is ze nog niet tevreden, ghaha (: