Eighty

Eenmaal terug van de film, ga ik snel naar mijn kamer en laat me vallen op het bed. "Justin? Kun je me heel even helpen?" hoor ik mijn moeder roepen. "Ja, kom eraan." roep ik terug, en ik sta op. Op dat moment gaat mijn telefoon af. "Wacht even, m'n telefoon gaat!" roep ik nog snel naar mijn moeder en neem op. "Hallo met Justin?" Aan de andere kant van de lijn hoor ik een huilend meisje die zegt; "Justin, je moet naar me toe komen." Ik herken de stem meteen. "Maritt wat is er!?" roep ik geschokken. "S..s heeft me w weer ge gestuurd." "Ik kom er meteen aan!" roep ik, en ik hang de telefoon op. Ik sprint naar beneden en doe mijn schoenen aan. "Sorry mam, er is iets met Maritt, ik moet nu naar haar toe." Zonder dat Pattie nog maar iets kan zeggen ren ik de deur al uit en stap op de fiets.



Trillend wacht ik op Justin. Toen ik zijn stem hoorde maakte mijn hart weer even een sprongetje. Na een paar minuten word er aangebeld. Ik ren naar de deur en maak hem open. Voor me staat Justin, die me aankijkt met zijn chocolade bruine ogen. "Justin." fluiter ik, en hij pakt me beet rond mijn middel. Hij stapt naar binnen, en sluit de deur met zijn voet zonder me los te laten. "Laten we even gaan zitten, dan kan je me vertellen wat er is gebeurt." Als we op de bank zitten begin ik weer te huilen. "Help me Justin, ik kreeg een envelop van S en en en.." Overstuur kijk ik Jusin aan, die me nog steeds beet houd. Hij is zo lief.. "Rustig maar, ik zal je beschermen, tegen wie dan ook. Waar is je moeder?" "Moest naar een vergadering, dus ben alleen tot 12 uur of zo.." antwoord ik, en alsof Justin mijn gedachte kan lezen zegt hij: "Wil je dat ik bij je blijf slapen deze avond?" Hij kijkt me lief aan. "Heel graag. Dankje Justin." "You're welcome." Hij komt dichter tegen me aan zitten, en geeft me een knuffel. Ik voel zijn hand over mijn rug wrijven.