O21.

"aww." hoor ik May achter ons meimeren, ik kijk niet meer naar harry's ogen of handen. Ik kijk niet meer, ik duw zijn beeld uit mijn brein. Ik wil me helemaal niet zo voel, zo weerloos en hopeloos.
Zo hopeloos verliefd.
Mijn ogen zijn gesloten, maar ik zie Harry nog steeds naar me lachen. Zijn adem komt plots op zijn gezicht.
Was ik dichter naar hem toe gebogen of hij naar mij? Of net allebei?
Ik hoor een zachte 'oeeh' die overduidelijk van Liam komt. Ik voel ook vreemde blikken, ik weet zeker dat één van hen het wel vies moet vinden.
Ik vind het vies, ik trek snel van hem weg, sta snel op. "Uh.. Excuseer me." zegt ik stotterterend. Dan loop ik langs Harry naar de wc's, voor meer drama zou ik kiezen voor de vrouwenwc's, maar ik haat drama. Ik storm de wc in en sluit me op in een hokje.
Wat ben ik? Een tienermeisje dat haar gevoelens niet onder bedwang kan houden.
En hoe moet Harry zich nu wel niet voelen? Ik staar naar mijn schoenen en voel hoe belachelijk ik wel niet bezig ben.
Harry is overduidelijk een leuke knul, waarom geef ik hem geen kans? Ben ik bang voor het onbekende?
Ben ik dan toch zo beknopt als al de rest van deze maatschappij? Ben ik toch bang van wat mensen zouden zeggen als ik hand in hand over straat zou lopen met die krullenbol, zou dat écht erg zijn?
Nee, het zou geweldig zijn.
Geef gewoon toe, Lou. Je ziet die jongen stiekem enorm zitten, je denkt dat je hem graag ziet. Ook al ken je hem amper, wilt dat niet iets zeggen?
Ik hoor een zachte klop op de deur in combinatie met een kuchje, Harry. Meteen doe ik het slot af mijn deur en vlieg ik in zijn armen. "Sorry, Hazza." meimer ik zijn oor, ik voel hem een warme wind zuchten tegen mijn nek.
"Sorry? Ik ging te ver, Louis.."