Part 2.5 - It are our friends, right?

Eva point of view.
De jongens slaan hun armen over elkaar en buigen naar voren in een soort cirkel, waar ze elkaar moed in spreken. Melissa en ik zitten op de bank ze aan te kijken. "Wat was dat nou met Zayn?" Fluistert Melissa in mijn oor. "Dat zeg ik straks wel." Fluister ik terug en ik gebaar naar de jongens die vlak bij ons staan. Melissa knikt even dat ze het begrijpt en laat zich weer achterover vallen.
De jongens laten elkaar weer los en draaien zich om naar ons. "We moeten op." Zegt Harry die naar het podium gebaard. Een voor een geven de jongens ons een knuffel. "Enjoy." Fluistert Zayn in mijn oor op het moment dat hij mij knuffelt. Ik bloos en kijk snel een andere kant uit, ik was het meest verlegen mens op aard. "Dat gaat wel lukken hoor!" Roept Melissa die het blijkbaar gehoord had. Zij was echt het tegenovergestelde van mij, echt helemaal niet verlegen.
De jongens draaien zich om en lopen achter een man aan die druk pratend in zijn koptelefoontje voor de jongens uit loopt. Melissa en ik staan ook op en gaan naast het podium staan. "Nou?" Melissa kijkt me afwachtend aan terwijl ik een foto maak van de vele meisjes in het publiek. Ik zet de foto snel op twitter terwijl ik voel dat ik bloos en Melissa mij nog steeds afwachtend aankijkt. "Wel." Mompel ik. "Zayn vroeg me wat vragen, om me beter te leren kennen." Stamel ik. "Wat voor vragen?" Ik dacht even na. "Wat mijn favoriete kleur en eten is en mijn beste vriendin en toen vroeg hij wat mijn favoriete band lid van 1D is." Terwijl ik dat laatste zeg, kijk ik snel de andere kant uit. "Zei je dat het Zayn was?" Ik knik langzaam. Vrolijk klapt Melissa in haar handen en springt op en neer. "EN TOEN?" Ze schreeuwt zowat en doet hartstikke druk en vrolijk. "Toen zei hij dat ik me niet moest schamen." Zeg ik zachtjes. Melissa geeft me vrolijk een knuffel. "Zo blij voor je! Oh Mijn God, this is amazayn!" Ik duw haar lachend van me af. "Waarom dat, we hebben niet eens iets?" Melissa haalt haar schouders op. "Maar bijna wel! Die gast is gek op je." Ik schud mijn hoofd. "Nee, Melis. Dat is die niet."
Ik richt me op het podium waar lichten druk heen en weer knipperen en duizenden meiden hard gillen en enthousiast staan te springen op het intro muziek. Melissa naast mij gilt zelf even hard mee. Ik niet, ik ben nooit zo'n gillerd geweest en het lijkt me best raar om als een die hard fan mee te springen en te gillen terwijl we ze nu persoonlijk kenden.
Ik schrok me dood toen de jongens vanonder het podium omhoog sprongen. Ik wist niet dat ze zo op zouden komen. Liam begint te zingen. "We've got a bit of love hate..." Zachtjes zing in mee met de songtekst van Na Na Na, mijn ogen gericht op de vijf jongens die fanatiek zingen en springen en over het podium rennen. Een glimlach siert mijn gezicht als ik mij realiseer dat de jongens nu onze vrienden waren. Want het waren nu onze vrienden, toch?