♥. I will show you my sunbeams. ♥ #3

Samen met Sakura zit ik op mijn slaapkamer. Nou ja, mijn slaapkamer… Mijn voorlopige slaapkamer. Met veel moeite hebben we er een tweede bed ingekregen. Team zeven slaapt in het houten hutje en iemand moest bij mij op de kamer. Nou, Sasuke wil ik dus absoluut niet en ik ben bang dat als ik Naruto kies, ik dan midden in de nacht wakker wordt gemaakt door een hyperactief kind.
‘Tjha, het is een beetje krap,’ zeg ik peinzend.
Sakura glimlacht. ‘Ach joh, we komen hier alleen om te eten en te slapen. Ik heb zo’n gevoel dat Kakashi ons niet veel laat rusten.’
Ik begin te grijnzen. ‘Daar heb je helemaal gelijk in.’
Sakura kijkt me onderzoekend aan. ‘Ehm. Eigenlijk heb ik een vraag. Maar misschien is het echt een heel stomme vraag.’
Ik schiet in de lach. ‘Vraag maar raak! Ik heb genoeg vage vragen gehad in mijn leven. Of ik ze beantwoord, is weer een ander punt.’
Sakura kijkt me even lichtelijk verbaasd aan door die laatste opmerking maar zegt er niks over. ‘Nou…Jij en Kakashi-Sensei…’
Mijn hele lichaam springt op de alert-stand. ‘Wat is er met ons?’
Sakura haalt haar schouders op. ‘Nou, ik vind het gewoon vreemd dat een Sensei iemand als hulp heeft bij de training. Dus…’ Dan begint ze heel snel te ratelen. ‘Nou ja, Naruto dacht ook al zoiets. Alleen ik vond het een beetje vreemd. Ik bedoel: jij bent vijftien en hij is iets van dertig of zo. Niet dat het niet kan! Je ziet het wel eens vaker. Maar toch. Dus ehm…’
Mijn mond valt open. ‘Jullie denken dat Kakashi en ik een relátie hebben?!’
Sakura begint te blozen. ‘Uuh… Ja.’
Mijn mond valt nog verder open en dan begin ik keihard te lachen. Ik klap dubbel en de tranen stromen uit mijn wangen.
‘Ohh,’ hoor ik Sakura zachtjes zeggen maar ik reageer niet. Het idee dat Kakashi en ik iets hebben vind ik gewoonweg hi-la-risch. Ik grijp de bankleuning vast en nog steeds lachend val ik neer op de bank.
‘Oh Sakura. Ik wist niet dat je zo’n grappig kind was.’
Sakura kijkt me verbaasd aan. ‘Nou, zo vreemd was het niet hoor,’ mompelt ze.
Ik veeg de tranen uit mijn ogen. ‘Oh… Nou. Kakashi en ik hebben dus géén relatie.’
Sakura grijnst. ‘Nee, dat had ik wel door! Maar… Wat zijn jullie dan?’
Mijn binnenste versteent. ‘Wat Kakashi jullie vandaag vertelt heeft: ik help hem. Hij denkt dat jullie van mij kunnen leren omdat ik ongeveer dezelfde leeftijd als jullie heb.’
Sakura knikt. ‘Oh oké. Nou ja, sorry dan.’
Ik grijns. ‘Het is oké.’
Dan gaat de deur open en komt Kakashi binnen met Naruto. Naruto kijkt me verbaasd aan. ‘Heb je gehuild?’
‘Neuh.’
‘Maar je ogen zijn rood.’
Ik kijk naar Sakura en die grijnst. ‘Sayuri was even… heftig geëmotioneerd.’
Naruto en Kakashi trekken hun wenkbrauwen op. ‘Whuh?’
Het klinkt zó enorm grappig dat ik alweer keihard in de lach schiet. Dit keer niet alleen. Sakura lacht ook mee. Misschien dat we vriendinnen kunnen worden. Wie weet. Maar nu lachen we ons eerst kapot om de gezichten van Kakashi en Naruto. Kakashi mijn vriend. Wát een grap. :’D