♥. I will show you my sunbeams.♥

De hoofdpersoon Sayuri! [:
Naam: Sayuri (haar achternaam is onbekend.)
Leeftijd: 15
Rang: Chuunin
Geschiedenis: Er is heel weinig bekend over de geschiedenis van Sayuri. Haar moeder overleed toen ze vier jaar oud was en daarna verdween Sayuri uit Konoha. Op haar tiende kwam ze weer terug, samen met Kakashi. Hij trainde haar door en door en daardoor haalde ze op haar twaalfde haar Chuunin examen.

Start with the story!
Met een enorme gaap word ik wakker en ik wrijf met mijn handen door mijn haar. Ik kan mijn ogen amper openhouden dus ik kom overeind om mijn gezicht te wassen. Maar op hetzelfde moment dat ik omhoog kom van mijn bed, schiet er een enorme pijn door mijn rug heen.
‘ARGH!’ schreeuw ik en ik laat mezelf weer terugvallen in mijn bed.
Fout.
Als mijn rug mijn bed aanraakt, schiet de pijn heviger door mijn rug heen. Ik kom langzaam weer overeind en wrijf met mijn handen door mijn ogen. Dan zie ik waar de pijn vandaan komt: ik heb de hele nacht op een houten bank geslapen. Niet bepaald goed voor mijn rug. Maar waarom slaap ik op een houten bank?
Ik kijk de kamer rond en zie dat ik in een kleine kamer ben met maar één raam erin. In de hoek staat een stoel waar mijn kleren overheen hangen. Ik kijk door het raam en zie de zon door de bomen schijnen. Dat verklaart nog steeds niet waarom ik in een houten hutje slaap.
Dan, plotseling, vliegt de deur open en een man komt de kamer binnen. Ik herken hem meteen. Natuurlijk herken ik hem meteen.
Het is Kakashi. Zijn mond en neus zijn verborgen achter een blauwe doek en zijn ninja hoofdband verbergt zijn linkeroog. Het enige wat je ziet van zijn gezicht is zijn rechteroog. En zijn haar. Zijn haar is niet te missen. Het staat recht omhoog en heeft een grijze kleur. Het probleem met Kakashi is dat ik nooit echt goed kan zien of hij enorm boos is of een grapje maakt. Maar ik begin het te leren.
‘Goedemorgen, Sayuri,’ zegt hij.
‘Morgen.’
Het moment dat Kakashi de kamer binnenstapte, herinnerde ik me alles weer. Ik zal nog een paar dagen meer verbrengen in dit houten hutje omdat Kakashi en ik gaan trainen. Hij is een Sensei en het is zijn bedoeling om drie kinderen klaar te maken voor het Chuunin examen. Arme kinderen. Niemand van Kakashi’s team heeft het ooit klaargespeeld om zijn zware trainingsprogramma te doorstaan. Niemand. Behalve ik. Ik was elf toen ik een Chuunin werd. Kakashi was er zeker van dat ik het examen aankon. En dat kon ik ook. En nu heeft Kakashi me gevraagd of ik met hem mee wil gaan terwijl hij de drie kinderen traint. Ik stemde er mee in. Omdat er een geheim is tussen Kakashi en mij wat ons dwingt om bij elkaar te blijven.
‘Waarom schreeuwde je?’ De rimpel bij zijn rechteroog verraadt dat hij fronst.
‘Oh… Ik had ineens een enorme pijn in mijn rug. Door mijn…bed.’
Ik zeg het laatste woord met een chagrijnig gezicht. Ik hou van een goed bed en deze bank is dat zeker niet.
Kakashi trekt zijn wenkbrauw op. ‘Oh. Ik dacht dat je uit bed gevallen was. Nou goed. Kleed je aan. Ik heb de kinderen gezegd om om 8 uur op het veld te zijn.’
Ik werp een blik op mijn horloge en zie dat het al half twaalf is. Een korte grijns verschijnt op mijn gezicht. Typisch Kakashi om de kinderen uren te laten wachten. Zeer goede eerste indruk.
‘Ik kom eraan.’
Kakashi knikt kort en verlaat dan de kamer. Ik zucht en kom mijn bed uit. Soms wens ik dat we gewoon konden zijn zoals normale mensen. Dat we ons geheim niet geheim hoefden te houden. Maar ik heb geen andere keus.
Ik neem een douche, kleed mezelf aan en breng wat make-up aan. Dan ga ik naar de kleine, ook houten, woonkamer waar Kakashi ook is. Hij leest zijn boek. Ik had je van te voren al kunnen vertellen dat hij zijn boek aan het lezen zou zijn. Ik bedoel: hij leest altijd in zijn boek! Soms is het echt heel irritant.
Ik smeer een boterham voor mezelf en eet het in stilte op. Kakashi praat niet en ik heb geen idee waar ik over zou moeten praten. Als ik bijna klaar ben, schiet me iets te binnen.
‘Eh… Kakashi?’
Kakashi kijkt niet op uit zijn boek maar ik weet dat hij luistert.
‘Wie zijn de kinderen die je les moet geven?’
Stilte. Voor een moment denk ik dat hij me echt negeert maar dan opent hij zijn mond.
‘Uzumaki Naruto, Uchiha Sasuke en Haruno Sakura.’ Nadat hij dit gezegd heeft, gaat hij weer verder met lezen.
Narotu… Dat luidruchtige kind? Ik heb veel over hem gehoord. Iedereen in Konoha kent Naruto. Ik bedoel: hij heeft de rotsen gezichten van de Hokages beschilderd! Ach, dat betekend wel dat hij lef heeft.
De andere jongen ken ik ook. Sasuke. Nou ja, niet echt persoonlijk. Ik ken de Uchiha clan. Kakashi heeft me hun verhaal vertelt. Het moet verschrikkelijk zijn als je broer, je vriend, je hele familie uitmoordt. Kakashi weigerde om me de naam van het kind te vertellen.
Het meisje ken ik niet. Ach, misschien is ze wel aardig.
‘Tijd om te gaan,’ kondigt Kakashi dan ineens aan.
Ik sta op van mijn stoel en we lopen in stilte naar buiten. Ik doe mijn handen in mijn zakken en loop langzaam naast Kakashi. Hij ziet er niet uit alsof hij haast heeft: hij houdt ervan om mensen te laten wachten. Zijn smoesje is altijd hetzelfde: ‘Ik was verloren op de paden van het leven.’ Sinds een paar jaar heeft hij een andere: ‘Ik kwam een zwarte kat tegen.’ Yeah, sure. Alsof iemand hem gelooft. Ik niet. Maar dat komt omdat ik de echte reden weet waarom hij altijd te laat is. Maar laten we daar nu niet over praten. We gaan de Genins ontmoeten.
Kakashi stopt met lopen en sluit zijn oog. Ik doe hetzelfde. Ik concentreer mezelf volledig op mijn Chakra. Het volgende moment heb ik de tuin van het hutje verlaten en sta ik in een groot grasveld.
Kakashi staat naast me en kijkt me aan. Voor het eerst vandaag kijkt hij me écht aan. Ik kan zien dat hij glimlacht.
‘Je hebt die techniek bijna beter onder de knie dan ik.’
Ik grijns naar hem. ‘Training.’
Kakashi lacht nog even naar me en het zorgt ervoor dat ik me blij voel.
Dan knikt hij richting de bomen. ‘Klim de bomen in. Laat jezelf pas zien als ik zeg dat je je mag laten zien. We willen de kinderen niet in verwarring brengen.’
De grijns op mijn gezicht wordt groter. ‘Okay. Have fun.’
‘Zal wel lukken.’
Ik kijk hem nog even aan en het volgende moment zit ik in de bomen. Vanaf hier heb ik een perfect zicht op de drie Genins. De jongen met de blonde haren en oranje kleren zal Naruto wel zijn. Hij schreeuwt naar het meisje, wat Sakura moet zijn, waar hun Sensei is. En dat hij hem gaat vermoorden omdat hij zo laat is.
‘Probeer het eens.’
Naruto verstijf als hij Kakashi’s stem achter hem hoort. Ook Sakura’s ogen worden groot. De andere jongen, dat moet Sasuke wel zijn, toont nul emotie. Ik glimlach een beetje. Vast een sterke jongen. Mooi. Kakashi begint het hele verhaal over de examens te vertellen en ik ben al snel verveeld. Ik weet dat ik in de buurt moet blijven maar een beetje oefening kan geen kwaad.
Ik sluit mijn ogen opnieuw en concentreer volledig op mijn Chakra. Ik voel de hitte zich door mijn lichaam verspreiden en dan sta ik op. Ik begin door de bomen te rennen, van tak tot tak. Een normaal persoon zou zoveel geluid maken dat de vier personen onder me hem wel zouden moeten horen. Maar, gelukkig, ben ik geen normaal persoon. Het is mijn Jutsu. Ik kan stil zijn. En ik bedoel doodstil. Als ik beweeg, hoort niemand me. Ik kan verdwijnen om vervolgens weer achter de vijand te verschijnen. Hij zou me nog steeds niet horen. Maar ik kan de vijand ook verplaatsen naar een wereld van doodse stilte. Hij zal dan nog steeds op dezelfde plek staan, de monden van mensen wel zien bewegen, maar niks horen. Het heeft lang geduurd voordat ik deze techniek helemaal bezat. Maar het is me gelukt.
Ik ren een paar rondjes en neem dan mijn plaats in de boom weer in. Ik luister naar Kakashi die de kinderen over de bellen vertelt. Als ik naar de drie personen kijk, zie ik geen verbintenis. Naruto kijkt constant naar Sasuke maar Sasuke beantwoord zijn blik niet. Hij kijkt alleen maar naar Kakashi. Sakura kijkt ook naar Sasuke. God. Geen twijfel daarover: ze is helemaal gek op Sasuke. Okay, ik geef toe: hij ziet er goed uit met zijn donkere haar en ogen. Maar zij is geobsedeerd!
‘Okay. Jullie mogen… NU starten!’
Ik houd mijn adem in maar niemand beweegt. Dan begint Sasuke te rennen en probeert Kakashi te trappen. Het mislukt. Natuurlijk mislukt het. Kakashi is een van de beste Jounins. Je kunt hem niet verslaan met een simpele trap!
Ik herinner mijn eerste gevecht met Kakashi heel helder. Ik protesteerde hevig tegen het feit dat ik met hem moest vechten maar hij stond erop. Hoe moest ik in staat zijn om de ergste vijand te verslaan als ik hem niet kon verslaan? Uiteindelijk gaf ik toe en het was een van mijn uitputtendste gevechten. Kakashi won. Maar hij had geluk. Nu wil ik wel met hem vechten om revanche te nemen. Ik ben gegroeid in de drie jaar die voorbij gegaan zijn en ik wil hem dat laten zien.
Met een glimlach op mijn gezicht kijk ik naar de drie Genins. Een voor een proberen ze één van de twee bellen te stellen die Kakashi draagt. Domme kinderen. Een simpele truc en je bent geslaagd. Gewoon één simpele truc. Zelfs als je geen bel hebt weten te bemachtigen, slaag je. Gewoon door het gebruiken van die truc. Nou ja, ze moeten het zelf maar uitzoeken.
Maar degene naar wie ik het meest kijk, is Sasuke. Niet omdat hij er heerlijk is om naar te kijken (en ook arrogant, heb ik al gemerkt) maar ook omdat hij heel sterk is. En een Uchiha. Zou het kunnen dat hij het kind is die iedereen heeft verloren? Wiens broer iedereen heeft vermoord? Het zou kunnen…