Your hell and my hell are 2 different things,, eddie NL VERSION 1 TO 6{twilight}

nederlands
Weet je hoe het voelt als je ouders niet van je houden. Wanneer jou gezondheid het laatste is waar zij bezorgd om zijn. Dat je 2 uur buiten in de stromende regen staat,, alleen omdat zij jou vergeten zijn op te halen. Ik wel,, de laatste keer dat ik een echt gesprek met mijn ouders was,, is een jaar geleden. Elke avovond moet ik eigenlijk alleen eten,, maar wie wilt dat nou. Wie houdt ervan om elke klote dag alleen te zitten. Ik niet,, dus dan eet ik niet. Elke dag moet ik na school terug lopen,, omdat ik weet dat ze me niet ophalen. Maar wat geeft het,, het is maar een uur lopen. En je weet dat de mensen kijken en denken arm meisje. Nou ik hoef hun medelijden niet,, ik wou alleen dat 1 van hun van me zou kunnen houden.

Ik loop eindelijk door de deur van me huis. "droge kleren"zeg ik tegen mezelf. Ik praat veel tegen mezelf,, omdat ik niet tegen de stilte kan. Wanneer ik weer naar beneden loop,, zie ik het lichtje van het antwoordapparaat branden. "Hoi lieverd" mijn moeders stem,, ze noemt me altijd lieverd. Ik wed dat dat komt doordat ze me naam vergeten is. "Je vader is in Berlijn voor zaken" ja dronken worden. "En ik redt het niet om, voor het eten thuis te zijn,, dus maak maar wat oke,, lieverd" zie je ze kan niet eens gedag tegen me zeggen. Maar aan de andere kant is het als op jezelf wonen. Behalve het feit dat ik pas 15 ben,, dus misschien wel te vroeg om op mezelf te wonen. Nu ik er aan denk,, ik heb je mijn naam nog verteld,, niet?? Nou het is Aislin Marlowe. Ik ben geboren in Watford, England. Dat is vlakbij London. Maar mijn ouders vonden het nodig om me naar America te sleuren,, nou happy happy joy joy voor mij. Ik woon hier al 2 jaar,, en ik heb nog steeds geen echte vrienden.


Ik weet wel waarom dat is,, en niets wat iemand ook gaat zeggen kan dat veranderen. Ik moet mijn hele leven alleen lijden

---

ik mag misschien depressief klinken en in jouw ogen zie ik er misschien ook zo uit,. Maar wil je me echt helpen,, hou dan op met medelijden met me te hebben.
Ik heb mijn moeder niet thuis horen komen,, en wanneer ik mijn alarm uitsla ben ik niet eens zeker dat of ze wel thuis is gekomen. Ik kijk uit het raam,, en de oprit is leeg dus is ze al weg. "Geweldig,, nu heb ik niet een lift naar school" Ik weet,, ik moet echt ophouden met tegen mezelf praten,, maar de stilte maakt me gek. Ik wou dat ik een nieuwe fiets had. Mijn oude is gestolen,, 6 maanden geleden,, en ik heb nog steeds geen nieuwe. De ouderfiguren in dit huis hebben me een nieuwe belooft. "Alsof dat ooit gaat gebeuren" zeg ik sarcastisch tegen mezelf,, "misschien als ik geluk heb,, krijg ik wel een auto voor mijn verjaardag" Ik begin te lachen. Dat zou moeten beteken dat ze mijn verjaardag zouden herineren,, en dat zie ik ook niet gebeuren. Het regent heel hard vandaag,, en ik kom toch al te laat,, dus beslis ik niet naar school te gaan. Ik heb een bandje met mijn moeders stem om me ziek te melden. Ze heeft me die gegeven toen ik echt ziek was,, dus dat is geregeld. Ik ga weer in bed liggen,, tot ik een vrachtwagen langs hoor komen. Dat is iets bijzonders. Ik dwing mezelf uit bed te komen en ik loop naar het raam. Ik zie 2 grote verhuiswagens,, en 5 veel te dure auto's daar achter. De auto's vallen veel ste veel op,, dus ze komen hier niet uit de buurt. "Stomme rijke mensen"mompel ik en ik ga terug naar bed. Eigenlijk zou ik echt iets moeten eten,, sinds ik gisterenavond ook niet heb gegeten,, maar ik kan mezelf niet dwingen uit bed te komen en iets te maken. "Ach,, wie heeft er nu voedsel nodig"mompel ik weer. Ik ben vast in slaapgevallen,, aangezien ik wakker schrik van een erg irritant geluid. Ik ken dat geluid ergens van,, maar ik kan me niet herinneren waarvan. O ja het is de voordeurbel. "Ik kom eraan"schreeuw ik van boven. Ik open de voordeur en dan herinner ik me dat ik in een topje met fuck the world erop sta,, en een joggingsbroek. Geweldig alsof mijn leven nog niet erg genoeg was. "Hallo,, Ik ben Carlisle Cullen en ik en mijn famillie zijn net naar deze stad verhuist" zegt de blonde man. "wow,, je bent net naar de hel verhuist,, gefeliciteerd"zeg ik sarcastisch,, en ik gooi de deur dicht. Hij belt nog een keer,, ongeduldig,, maar ik loop weer naar boven,, direct naar bed. Het gebel stopt weer,, en de stilte overvalt me.
nu is alles zoals het zou moeten zijn. Ik,, helemaal alleen in deze wereld,, tegen de rest

---

alleen in de dag
alleen in de nacht
niets wat jij zegt
kan dit goed maken

De hele dag blijf ik in bed,, ik kom er zelf uit om iets te eten. Niemand die dat toch contoleert. Misschien was ik te hard tegen die Carlisle gast.. hij kon niet wetem hoe mijn leven is. Nee,, het kan hem waarschijnlijk toch niet schelen wat ik gedaan heb,, en hoe erg mijn leven is.

Het is half 11 wanneer ik de deur open hoor gaan,, en mijn moeder in mijn kamer komt. "hey lieverd,, ben je wakker" vraagt haar zachte stem. Ik dacht erover na om te antwoorden voor een moment,, maar ik deed het tog maar niet. Dat verdiend ze niet,, ik heb besloten dat ze eerst mijn naam maar moet zeggen voor ik antwoordt. Ik voel haar warme hand door mijn haar gaan,, en dan is ze weg. Nu voel ik me echt alleen. Waarom kan ik geen normaal gezin hebben,, dan denk ik na over vanmorgen. Ik wed dat die kerel wel een normaal en liefdevol gezin heeft.

De volgende ochtend is mijn moeder nog steeds thuis. "Hey lieverd” Ik zet mezelf neer op een stoel bij de ontbijttafel,, en ik leg mijn hoofd erop. Voor ik kan antwoorden zegt ze "dag lieverd" en is ze weer weg. Ik heb besloten dat ik vandaag ook niet naar school ga. It's not like they will miss me Ik pak me warme chocomelk en ik loop weer naar mijn slaapkamer. Dit keer zit ik op de stoel bij het raam. Wanneer ik net ga zitten,, rijdt 1 van de dure auto's van gisteren langs. Ik kan niet zien wie er in zit,, maar ik kan 2 mensen zien,, tieners denk ik. Misschien brengt hun vader hun wel naar school,, ik vraag me af of hij ze ook ophaalt. De rest van de dag doe ik van alles,, zoals lang douchen en me huiswerk bijwerken. En als de grote finale eet ik iets.

De volgende dag brengt mijn moeder me naar school. “harstikke bedankt” zeg ik wanneer ik de auto wil verlaten. “dag” is het enige antwoord dat ik krijg. Ik verlaat de auto zo snel als ik kan,, en ik sla de deur hard dicht. Ik voeg me bij mijn groep zogenaamde vrienden. “Aislin,, je bent beter ” roept Logan van de andere kant van het plein. Logan is een goeie vriend,, maar hij is altijd te vrolijk voor mij. Eerste periode,, geschiedenis,, is niets speciaal. Ik zit achteraan in de klas,, en niemand die me opmerkt. Het is in ieder geval lekker rustig. De periode daarna heb ik literatuur,, no een vak waar ik achteraan alleen in de klas zit. Maar dit keer wanneer ik naar de tafel loop,, zit er al een jongen daar. Ik neem mijn plaats en kijk naar de jongen. “ hii Ik ben Aislin” hij kijkt naar me,, boos,, en dan kijkt hij terug naar de leraar. De les begint,, en de gozer gedraagt zich raar. Hij kijkt niet naar me,, en hij houdt zijn hoofd strak naar het schoolbord. Zijn vuisten zijn gebald,, en een daarvan is voor zijn mond. Zo nu en dan draait zijn gezicht naar mij,, en zijn ogen staan dan zo boos. Wanneer de les half voorbij is,, kan ik er niet meer tegen. “klootzak” zeg ik tegen hem,, en dan pak ik mijn spullen,, en verlaat ik de klas. Waarschijnlijk kan het de leraar nik schelen,, want niemand komt me achterna. Ik meld me weer ziek,, en begin naar huis te lopen.

Als zelf een complete vreemde me haat,, waar maak ik dan nog kans op. Iedereen is vreemde naar mij toe,, zelfs ikzelf. Misschien is deze wereld beter af zonder mij.

---

De straten zijn nat en leeg,, net als mijn leven,, alleen als ik op het midden van de straat stil sta,, stopt er uit eindelijk wel iemand,, en dat gebeurd niet in mijn leven.


Nog steeds boos loop ik naar mijn huis. “stomme,, egotrippende,, ow kijk mij nou ik ben beter dan de rest,, gefreakte kerel” Moppel ik tegen meself. Ik beeld me de jongen weer in,, in mijn hoofd. Hij was tenger,, zijn haar een vreemde kleur goudbruin/bruin wat hij slordig maar toch perfect had. En zijn ogen leken donkerder te worden naarmate de minuten verstreken. En zijn huid was zo wit,, net als sneeuw. Toch zie ik geen reden om zo egotrippend te doen.

Ik loop pas 10 minuten,, wanneer het heel hard begint te regenen. "Geweldig,, geweldig,, geweldig” mompel ik sarcastisch. Soms vraag ik me af wat ik heb gedaan om zo gestraft te worden. "waarom haat iedereen me toch zo freaking veel" De regen kan me niks meer schelen,, de tranen lopen toch van me wangen.
Ik loop langs het hotel,, het grote hotel. We wonen niet in zo'n groot stadje,, maar toch hadden we zo'n groot hotel nodig. Vanaf hier is het niet meer ver naar mijn huis. Het regent nog steeds,, maar ik ben nu toch al doorweekt. Bij mijn huis,, brand het lichtje van het antwoordapparaat weer. “lieverd,, ik red het niet ” alweer ”je moet alleen eten" alweer “ en je moet jezelf vermaken vanavond”alweer. Ik gooi me tas op de vloer,, en vertrek weer.
Ik weet waar ik heen ga,, en ik ben er zeker over. Ik sluip het hotel in,, en neem de lift naar de bovenste verdieping,, en dan de trap naar het dak. De deur zit niet op slot,, dat weet ik. Het is niet de eerste keer dat ik hier kom,, maar ik ben er nog nooit zo zeker van geweest,, nog nooit tot nu. Ik open de deur en loop naar buiten. De wind is harder dan ik me herinner. Het regent nog steeds. Als eerst zit ik tegen de deur,, en denk ik na over alles. I don`t wanna be the girl who has to fill all the silence gaat er door mijn gedachten. Het lijkt allemaal nu te kloppen.
ik denk na over hoe het vroeger was. De gelukkige dagen in het park met mijn beide ouders. De keren dat mijn vader,, mijn moeder en mij mee nam naar London om in London's eye te gaan. We hadden mooie en blije momenten. "ze lijken nu allemaal te vervagen” nog steeds praten tegen mezelf. Ik probeer me te herinneren hoe lang het is geleden dat we met zijn allen gegeten hebben. Of de laatste keer dat we echt gepraat hebben. Maar het is te lang geleden,, nu is mijn vader altijd weg voor zaken. En mijn moeder is altijd op haar kantoor. Ze zouden het niet hebben zien aankomen.

Nu sta ik op en loop ik naar de rand. Ik neem een kijkje er over heen. "dat zou het moeten doen" Ik leg mijn handen op de rand en ga erop zitten. Eerst met mijn gezicht naar de deur,, en dan draai ik me om. Ik zit er voor een moment. Ik neem nog een laatste diepe adem voor ik de me naar de afgrond begeef. Het is tijd voor mijn afscheid.
Het leven is makkelijker als je je problemen de rug toe keert,, maar mijn leven is nog nooit makkelijk geweest,, dus kijk ik naar mijn problemen wanneer ik het beeindig.

---

mijn leven is lelijk,, en de persoon die hem leeft ook. Maar jou leven is mooi.. en jij ook

Juis wanneer ik mezelf af wil zetten. “excuuseert u mij miss,, wat ben u aan het doen??" fuck. Ik draai me om,, en zie de manager daar staan. "U mag hier niet komen" Gast ik ben van plan zelfmoord te plegen,, denk je nou echt dat het mij uitmaakt als ik een paar regels breek. "Oke,, ik ga al" en kijk weer naar de afgrond. "Mevrouw u kunt beter met mij meekomen" Zegt de kerel me,, wanneer hij me vast pakt. "waarna toe"zeg ik scherp. Hij houdt me stevig vast,, en trekt me terug. “ga gewoon tegen de muur zitten,, en praat met me” zegt hij voorzichtig. Nu staan we weer op de grond,, en niet op de manier waar ik op gehoopt had. "Er valt nergens over te praten" ik kijk hem niet aan. “de jongen had echt gelijk,, je wilt echt zelfmoord plegen” de man sleurt me met hem mee. "Ik wil je hier nooit meer zien" “wacht ff,, wie is de jongen die dat zei” vraag ik verbaasd,, niemand wist dat ik hier heen zou gaan. “nou er was een vreemde jongen,, hij zei dat iemand zelfmoord wou plegen,, door van het dak van dit hotel te springen. Ik weet zijn naam niet,, maar dit soort dingen nemen we heel serieus. Dus jij dankt je leven aan die jongen” de man praat door terwijl we terug naar de lift lopen.

“Nou jongedame” waarom probeert hij nog met mij te praten. “waarom wou u zelfmoord plegen” Ik kijk hem niet aan,, ik kijk gewoon naar de muur,, tot ik weg kan. En zo gaat het ook. Het is een uur later en ik sta weer buiten. De man heeft een foto gemaakt zodat als ik hier weer kom,, zonder in te checken,, ze me eruit kunnen halen. Alsof dit de enige manier is. Ik vraag me alleen af wie die jongen was,, en hoe hij wist wat ik van plan was. 1 ding is zeker,, ik geef niet op

Ik ga naar huis. Waar,, zoals ik al verwachtte,, niemand is. Ik kijk naar de klok,, het is pas 2 uur,, dus school is nog niet uit. Misschien zijn er wel wat vrienen uit watford op msn,, dus log ik in. Jade is online,, ze was mijn beste vriendin en ze wist alles over me.

Senorita Jade: hii baby

Miss Aislin: hii

Senorita Jade: hoe is het??

Miss Aislin: goed,, met jou??

Senorita Jade: ook goed.

Miss Aislin: dus ik kan naar je toe komen

Senorita Jade: ja,, zo snel als mogelijk

Miss Aislin: Ik bel meteen het vliegveld

Senorita Jade: good girl

Miss Aislin: Ik bel je wanneer ik er ben

We waren nooit zo gord met zulke situaties. Maar ik bel het vliegveld,, en de eerste vlucht naar London is morgenmiddag. Ik boek 1 ticket,, en stuur de rekening naar mijn moeder. niet dat dat haar boeit. En dan ga ik mijn tassen in pakken. Ik kijk in mijn ouders kamer naar de kluis. Geluk voor mij dat ik weet waar de reserve sleutel is,, dus neem ik een beetje geld voor een taxi en wat te eten morgen. Ik voel me een stuk beter dan vanmorgen. Ik stuur een smsje naar Jade,, en dan bel ik de school dat ik een tijdje niet kom. Moet ik iets tegen mijn moeder zeggen,, zij belt altijd. Dus besluit ik het op de manier te doen die zij ook altijd gebruikt.
het enige wat ik wil weten is,, waarom. Het was mijn plan om zo gelukkig te worden,, en zelfs dat werd me niet gegunt. Ik hoop dat mijn vliegtuig neerstort

---

op een dag,, zei je dat je van me hield,, en nu laat je me zo stikken,, misschien is het te moeilijk om van me te houden.

Ik lig op me bed voor een tijdje wanneer mijn mobiel gaat. Het is Jade,, ik herken het netnummer,, en het maakt me blij dat ze ook aan mij denkt.

hii baby het is fijn haar stem weer te horen. We hebben een groot probleem,, je kan niet komen. nu wacht ze op mijn reactie,, maar ik ben the verbaasd. Ik druk het gesprek weg en sta op. Ik loop naar het raam en kijk naar buiten. Even dacht ik iemand te zien,, maar nu is er niks. De telefoon gaat weer,, maar ik neem niet op. Zelfs Jade houdt niet van me gaat er door me gedachten.

Ik moet hier weg,, dus bel ik het vliegveld weer. "hoi,, is er vlucht die vertrekt binnen 1 á 2 uur,, het maakt niet uit waar na toe"vraag ik vaag. "nou de eerste vlucht gaat naar zweden en die vertrekt over 1,5 uut" verteld de dame me. "Ik heb een vlucht voor morgen staan naar London,, ik wil die graag over zetten naar deze vlucht” Na een paar minuten is alles geregeld. Ik bel een taxi en breng me spullen naar beneden.

Het is tijd om te vertrekken. Ik denk na over mijn aankomende reis. ik ben niet echt van plan terug te komen Mijn taxi brengt me naar het vliegveld,, ik betaal de aardige man en loop door de deuren. Ik heb ingecheckt en wacht nu tot het vliegtuig arriveerd. En dan komt er een meisje naast me zitten. "weet je,, je kunt niet weglopen voor je problemen" ik kijk naar haar,, ze komt me niet bekend voor. Ze is mooi,, maar waarom houdt ze zich niet met haar eigen zaken bezig. "je weet er niks van" vertel ik haar. Ik wil niet gemeen zijn maar zij weet niks van me.

“ denk je echt,, dat weglopen naar zweden je problemen oplost"ze is vastberaden,, dat moet ik toegeven. "nee,, maar het geeft me tijd om over dingen na te denken." waarom praat ik met een vreemde "Ik reis met je mee,, om zeker te weten dat je niet gewond raakt. Ik sluit mijn ogen voor 1 seconde om na te denken,, en wanneer ik ze weer open doe,, is het meisje weg
Als het leven als een roos is,, waarom duurt het dan zolang

De rest wordt nog vertaald