Chapter OO2

We lopen weer door de gangen en komen dan Hanne en Thijmen tegen. 'Hey guys. Hoe gaat het met jullie?' Vraag ik aan Hanne en Thijmen.
'Super goed.' Antwoordt Hanne vrolijk.
'En met je been?' Vraagt Ryan aan Thijmen.
'Goed. Geen pijn meer. Maar wel een heel groot litteken.' Zegt Thijmen.
'Zien.' Zegt Chaz. Thijmen doet zijn broekspijp omhoog en er komt een groot litteken te voorschijn.
'Wow. Die is echt groot.' Zegt Chaz. Thijmen lacht even en doet zijn broekspijp weer naar beneden.
'We hebben net mee gezongen met de eerste klassers.' Zegt Chris.
'Echt waar? Daar had ik echt bij willen zijn. Dan had ik Justin kunnen horen zingen. Wanneer heb je eigenlijk weer een concert?' Vraagt Hanne.
'Vanavond. Jullie mogen wel komen, hoor.' Antwoord ik. Iedereen begint te glimlachen.
'Genoeg gepraat. Ik wil basketballen! Wie gaat er mee?' Zegt Ryan.
'Ik.' Zeg ik. Ik ben de enige die mee gaat.
'Waarom gaan jullie niet mee?' Vraagt Ryan.
'Wij gaan even iets eten in de kantine.' Zegt Thijmen en hij loopt samen met Hanne richting de kantine.
'En jullie? Waarom gaan jullie niet mee?' Vraag ik aan Chris en Chaz.
'Wij gaan ook wat eten in de kantine. Thijmen! Hanne! Wacht op ons!' Roept Chaz. Hij pakt de pols van Chris vast en ze rennen achter Hanne en Thijmen aan. Ik haal mijn schouders op.
'Nou ja, dan zijn we gezellig met z'n tweeën.' Zeg ik en Ryan knikt. We lopen samen naar de gymzaal. We pakken een basketbal en we gooien eerst een beetje verveeld over.
'Het is best wel saai met z'n tweeën.' Zeg ik en Ryan knikt instemmend. We gooien nog even over en schieten dan om de beurt. Als we een paar keer geschoten hebben, word het gewoon echt saai. We leggen de basketbal weer terug en lopen de gymzaal uit. 'De eerste twee uur uitval is dus niet zo cool als het leek.' Zegt Ryan. Ik lach even.
'Inderdaad.' Zegt ik en Ryan lacht ook even. We lopen naar de kantine en zoeken naar de jongens en Hanne, maar de zijn niet in de kantine. We lopen de hele school door in hoop ze te vinden, maar dat mislukt.
'Ik vind mezelf een beetje te oud om verstoppertje te spelen.' Zeg ik en Ryan begint te lachen.
'Droogkloot.' Zegt Ryan.
'Hey, ik ben Chaz niet.' Zeg ik lachend.
'Ja, maar je reageert wel vaak heel droog.' Zegt Ryan.
'O ja, dat klopt wel.' Zeg ik en Ryan lacht weer even. Ik haal mijn schouders lachend op. Ryan is soms zo raar, maar natuurlijk wel altijd aardig en altijd een goede vriend. We lopen nog een keer de school rond, maar weer kunnen we de jongens en Hanne niet vinden. We geven het op en lopen weer naar de kantine. We gaan aan een tafel zitten. 'Hoe is het met Selena?' Vraagt een jongen en hij komt bij ons aan de tafel zitten. Ik ken hem niet.
'Ja, goed. Maar wie ben jij?' Vraag ik. Ryan lacht en ik kijk hem aan. Hij maakt met zijn mond een sorry-gebaar.
'Ja, ik zal me even voorstellen. Ik ben Kayne. Maar dat mag je weer vergeten, want ik wilde alleen even weten hoe het met Selena ging.' Zegt de jongen. Hij staat op en loopt van weg. Oke, dat was best wel raar.
'Dat was raar.' Zegt Ryan.
'Ja, dat is precies wat ik dacht.' Zeg ik. Dan komen de jongen en Hanne bij ons aan de tafel zitten.
'Jonge, waar waren jullie dan?' Zegt Thijmen.
'En dat vraag je aan ons? Dat kunnen wij beter aan jullie vragen! We zijn de hele school door gelopen om jullie te zoeken! Wel twee keer!' Zegt Ryan. Ik moet lachen om de manier waarop hij het zegt.
'Hallo? Wij zijn ook twee keer de school door gelopen, hoor.' Zegt Hanne.
'We hebben elkaar gewoon mis gelopen. Goed voor de calorietjes, mensen!' Zegt Chaz. Iedereen begint te lachen.