06

Harry en ik zitten al een halfuur te praten. We praten over van alles en nog wat en zelfs Maddy was zo aardig om ons privacy te gunnen. Harry had al na een paar minuten zijn vingers met de mijne verstrengeld. We vertelde elkaar alles, écht alles en het voelde heerlijk. Alsof ik mijn soulmate had gevonden, alsof ik nog veel meer dan dat had gevonden, maar aan alles zit jammer genoeg een einde.
'Je moet gaan', zeg ik met een blik op de klok. Mijn ogen staan verdrietig. Ik wil niet dat hij gaat. Ik wil dat hij bij mij blijft, voor altijd. Harry kijkt naar de klok en ik zie de blik in zijn ogen veranderen. Ik kan het haast niet geloven, maar wellen er nou tranen op in zijn mooie groenbruine ogen?
'We zijn er weer!' Gilt Niall net op dat moment. De jongens komen met drie witte zakken binnen. Ik kijk ze raar aan. 'Waren jullie niet weg?' Vraag ik droog. Zayn zet de stoelen weer om mijn bed en laat zich op een van de stoelen ploffen, zodat die luid begint te kraken. 'Nee, we hebben eten gehaald', zegt hij grijnzend. Mijn mondhoeken krullen omhoog. 'Maar mogen jullie dan nog blijven?' Vraag ik verbaasd. Louis knikt. 'Omdat we beroemd zijn en niet zo vaak langs kunnen komen', zegt hij. 'Dus wat wil je? Friet en een hamburger?' Vraagt Liam. Ik knik vrolijk en neem het eten van hem aan. Dankbaar begin ik aan mijn maaltijd. Ik had duidelijk veel honger, maar dat krijg je als je zo snel moe bent. Dat tast ook je eetlust aan. Ik zie Harry zijn blik even bezorgd op mij rusten en ik besluit hem daarom maar even een geruststellende glimlach te geven. Ik ga hem niet vertellen, dat ik kapot ben. Als ik mijn ogen sluit dan ben ik vertrokken, net als de jongens...
We praten gezellig verder en geef de helft van mijn friet aan Maddy als ze terugkomt. 'Het is wel gezellig, zeg', zegt ze als ze een tijdje mee heeft zitten praten. 'Dat weten we', zegt Zayn met een grijns. 'Wij zíjn gewoon gezellig', zegt Louis met wiebelende wenkbrauwen. Ik knik instemmend met volle mond. Als ik mijn laatste hap heb doorgeslikt, voel ik de vermoeidheid pas goed door mijn lichaam glijden. 'Misschien moeten we gaan', zegt Niall als iedereen z'n eten op heeft. 'Nee!' Zeg ik meteen. 'Maar je bent moe en moet herstellen', zegt Harry bezorgt. 'Als ik ga slapen, dan zijn jullie weg', zeg ik met pruillipje en tranen in mijn ogen. De jongens kijken me met ontroerde blikken in de ogen aan. 'We moeten toch wel weg', zegt Zayn. 'Voor altijd', mompel ik. 'Dat zowiezo niet. Ik beloof dat ik kom, zodra ik tijd heb', zegt Harry vastberaden. Mijn ogen beginnen te twinkelen als ik de zelfverzekerheid in zijn ogen zie opblikken. 'Beloofd', zegt hij knikkend. 'We zullen zien', zeg ik fluisterend. Harry komt dichter bij me zitten en kijkt me diep in de ogen. Ergens vaag hoor ik Liam tegen de jongens fluisteren, maar het dringt allemaal niet meer tot mij door. Het enige wat tot me doordringt is Harry. Zijn bruine krullen, diepe groenbruine ogen en verliefde omhoog gekrulde mondhoeken.
'Foto!' Brult Niall en hij springt overeind. Ze gaan allemaal dicht bij mij zitten. 'Maddy?' Vraag ik. Ze kijkt me met een grote dankbare grijns aan en komt naast me zitten. Niall duwt zonder pardon de camera in de handen van een van de zusters en gebaart naar ons. De verpleegster kijkt me gefronsde wenkbrauwen, maar doet het wel. 'Roep allemaal lolly's!' Kiert Niall vrolijk verder. 'Lolly's!' Roept iedereen met een big smile. 'Die is echt leuk', zegt de verpleegster knikkend. Niall bedankt haar en pakt de camera weer van haar over.
'We hebben wat besloten', zegt Zayn. 'En dat is?' Vraag ik. 'Morgen moet handtekeningen uitdelen, maar de dag erna, stoppen we hier, voordat we terug naar Engeland gaan', zegt Zayn. Ik kijk ze met een grote grijns aan. 'Echt? Willen jullie dat doen?' Vraag ik enthousiast. 'Voor een goede vriendin, die met een ernstige ziekte in het ziekenhuis ligt, altijd', zegt Liam en hij drukt een kus op mijn wang, als afscheid. Niall, Louis en Zayn volgen zijn voorbeeld en blijven wel honderd keer vertellen hoe laat ze er ongeveer zullen zijn. Ze kijken naar Harry en dan naar mij. Ze besluiten maar gewoon in de kamer op hem te wachten, wat ik eigenlijk nog niet eens echt zo ongemakkelijk vind, zoals ik eigenlijk verwachtte.
'Ik blijf bij je, tot je slaapt', fluistert Harry vastberaden. Hij gaat op de rand van mijn bed zitten en vervlecht zijn vingers met de mijne. Ik kijk hem lief aan. 'Dat staat dom', zeg ik met rode wangen. 'Nee, dat is lief', fluistert hij met een lieve glimlach. Mijn ogen beginnen te twinkelen. Langzaam voel ik mijn ogen dichtvallen en als Harry zijn lippen zachtjes mijn voorhoofd aanraken, ben ik al als een roosje in slaap. 'Slaap zacht, lieve Elaine. Ik zal je over twee nachtjes weer zien', fluistert hij in mijn oor. Nogmaals drukt hij een kus op mijn voorhoofd en staat dan met veel tegenzin op. 'Je ziet haar snel weer', zegt Louis, terwijl hij zijn beste vriend bemoedigend op de schouder slaat. 'Dat voelt al te lang', fluistert Harry zacht. Zo zacht, dat alleen hijzelf het kan horen.