XXIII

Alice Potter

De lessen verlopen rustig en ik krijg het voor elkaar om het huiswerk al in de les af te hebben. Terwijl de rest van de leerlingen vrolijk kletsen over de vakantie, concentreer ik me op mijn huiswerk. Niet alleen omdat ik niks interessants heb gedaan in de vakantie, maar ook omdat ik alleen zit en dus niemand heb om oninteressante dingen aan te vertellen. En deels om ervoor te zorgen dat ik niet de hele tijd zit te piekeren over waar James over wil praten.
Zuchtend leg ik mijn veer neer als ik al een heel eind voorloop op mijn huiswerk en zie dan dat de les nog een kwartier duurt voor de lunch begint. Vermoeid haal ik mijn hand door mijn haar en zucht. Het enige wat ik tot nu toe heb kunnen bedenken is dat James iets door heeft van mijn verliefdheid op Sirius. Jammer genoeg ben ik niet erg goed in het behouden van mijn normale huidskleur als hij in de buurt is en ik ben bang dat zelfs James opmerkzaam genoeg is om dat te zien. Hoewel hij zelf natuurlijk ook verliefd is… Misschien wil hij advies. Ik glimlach, James is te trots om advies te vragen aan zijn kleine zusje. Of misschien wil hij nog verder zeuren over Severus, maar dat is erg onlogisch aangezien ik hem niet heb gesproken sinds we uit de trein kwamen. Maar ja, James is ook erg onlogisch…

Als de les eindelijk afgelopen is, pak ik mijn spullen in en loop op een rustig tempo naar de Grote Zaal. Daar aangekomen zie ik dat Lily alleen zit aan de tafel van Griffoendor, dat wil zeggen; ze zit niet bij haar vriendinnen. Ik haal even diep adem en ga dan naast haar zitten.
Verbaasd kijkt ze opzij. ‘Hee, Alice,’ zegt ze, en glimlacht. ‘Heb je nog veel last gehad van je broer de afgelopen dagen?’
‘Valt op zich wel mee, als je de keren dat ik tegenover hem zat als hij aan het eten was niet meerekent,’ zeg ik, terwijl ik een broodje pak. ‘Jij?’
Ze grinnikt. ‘Valt op zich wel mee, als je de keren dat hij tegen me praatte niet meerekent.’
Ik grijns en kijk even naar James, die me verbaasd aankijkt. ‘Hij is nooit erg goed geweest in zijn mond houden.’
Ze lacht en neemt een hap van haar broodje. Tot nu toe gaat het praten beter dan verwacht. Dat houdt in dat ik iets zeg waarop de ander wil reageren in plaats van het liefst zo snel mogelijk wegrennen. Als ik naar Lily kijk merk ik dat ik eigenlijk best jaloers op haar ben. Ze is mooi, kan goed praten, is aardig en heeft vrienden. Als ik me dat laatste bedenk kijk ik even naar de tafel van Huffelpuf. Ik had verwacht dat Rose bij Jeremy zou zitten, maar ze zit naast Lucy, die vrolijk lacht en praat. Glimlachend richt ik me weer op mijn brood, met Lucy gaat alles blijkbaar ook weer goed.