Chapter 4: Lost
Vervelen in de trein leid tot inspiratie!
Veel leesplezier!
Toen ik weer wakker werd waren ze er niet meer. 'Het was dan misschien toch een droom.'dacht ik. "Mevrouw Nightfall het is tijd dat u zich douched." zei een verpleegster die binnen kwam lopen. "Mag ik dat dan?" vroeg ik verbaasd. "Ja, je wonden genezen sneller dan verwacht. Dus mag je je douchen." zei ze met een glimlach.
Ze nam me mee naar een klein badkamertje naast mijn kamer. Er stond een wc, een wasbak en een kleine douche. Maar veel meer ook niet. "Ik zal je helpen met uitkleden." zei de verpleegster.
Nadat ik was uitgekleed ging ik op het krukje bij de douche zitten. De verpleegster deed de douchekop aan en water stroomde over me heen. Daarna liet ze me alleen. Ik pakte een fles met zeep en begon mezelf te schrobben. Ik kwam bij mijn borst en merkte iets op. Er zat een raar teken tussen mijn borsten. Het was rond met uitsteekseltjes en middenin zat een soort bloemvormig teken. Ik ging er met mijn vingers overheen. 'Dus het was geen droom.' dacht ik. "Ben je al klaar?" vroeg de verpleegster. "Bijna." riep ik terug. Ik pakte de shampoo en begon voorzichtig, er zat nog verband om mijn hoofd, mijn haren te wassen. Ik spoelde het weg en probeerde mijn verband dat om mijn hoofd, been en middel zat zo goed mogelijk te beschermen tegen het water. Maar tevergeefs het werd zeiknat. "Ik ben klaar." riep ik naar de verpleegster. "Okee!." riep ze, terwijl ze de kleine badkamer binnenkwam met een verbanddoos. "Zo. Laten we dat natte verband eens gaan vervangen." zei ze en begon het natte verband te verwijderen, met een paar piepjes van pijn van mij als gevolg. "Oh! Je wonden genezen echt snel. Als dit zo doorgaat mag je over een paar dagen weer naar huis." zei de verpleegster vrolijk.
Naar huis? Maar ik heb geen thuis meer. Waar moet ik in hemelsnaam heen?!
Reageer (1)
Snel verder
1 decennium geleden