97. I am,
Ach ja, maakt niets uit.
@2Gether
Dat moet pas echt pijn gedaan hebben, en dan zit ik te klagen om mijn vinger!
Enjoy!!
De volgende dag in de leerlingenkamer van Griffoendor stond Hermelien te wachten op Ginny die haar spullen weglegde. Hermelien zou die avond nog Astronomie hebben en Ginny's laatste uur viel uit dus waren ze best vroeg uit. Ze had gevraagd aan Harry en Ron of ze eens wat huiswerk wouden gaan maken want ze stelden het de hele tijd uit. Ginny huppelde haast de trap af en had een bril op haar neus. 'Wat heb jij nou weer op?' Ginny pakte de zijkant van haar bril. 'Ik ben,' Ze trok snel de bril weg. 'De liefdes dokter!' Hermelien deed moeite om haar lach in te houden. 'Wie heeft nou jouw advies nodig?' Zei Ron die Ginny had gehoord. 'Zoals ik gisteren al zei, het is een meidending.' Ron trok een wenkbrauw omhoog. 'Ik vraag me af wie jou om raad zou vragen. Ik bedoel maar, wat weet jij nou van de liefde?' Ginny liep een beetje rood aan en je kon zien dat er storm op komst was. 'Ow ja?! Jij zou nooit liefdes advies kunnen geven, daar ben je veelste stom voor! Ik weet veel meer van de liefde dan jij!' Ron keek boos terug. 'Ik ben ouder dan jou, dus ik weet meer van de liefde! Ik ga die vriendin van jullie wel het advies geven.' Hermelien schudde haar hoofd. 'Mooi niet dat jij meegaat. Ginny heeft gelijk, een soort van dan, je bent niet bepaald erg goed met de liefde.' Ron snoof. 'Ik weet genoeg over die onzin om advies te kunnen geven. Waar is die vriendin van jullie eigenlijk?' Hermelien gaf een zucht. 'Ik heb haar een briefje gestuurd dat we elkaar buiten zouden zien.' Ron liep naar het portret. 'War ga je naartoe?' Vroeg Hermelien. 'Ik ga naar die vriendin van jullie.' Hermelien en Ginny keken elkaar aan en liepen vlug achter Ron aan die al weg was gegaan.
Olette liep even over het gras en zag Bob in het bos. Ze zwaaide naar hem en hij deed niets. Natuurlijk niet, hij was versteend zolang ze naar hem keek. Ze knipperde even en zag dat hij zijn hand had opgestoken. Olette grinnikte en ging in het gras zitten. Het was best koud dus deed ze haar capuchon op. Ze pakte uit haar tas haar boek en begon verder te lezen.
'Hey! Jij daar!' Ron liep haastig naar degene in het gras toe. 'Ben jij degene die liefdes advies nodig had.' Ze knikte. Hij ging naast haar zitten. 'Wat is je probleem?' 'Ginny en Hermelien zouden eigenlijk komen,' Ron snoof. 'Ik ben beter in advies geven dan hun. Dus vertel me maar wat je probleem is.' Ze bleef even stil. 'Het is niets bijzonders eigenlijk, ik hoef om eerlijk te zijn niet echt advies hoor. Het is alleen maar een vaag gedoe.' Ze stond op en hield haar boek tegen zich aan. 'Toch bedankt dat je de moeite wou doen om te komen.' Ze draaide zich om en wou weglopen maar ze werd bij haar bovenarm gepakt. 'Kom op, ik wil graag helpen.' Ze gaf een zucht. 'Ron, ik weet zeker dat je me gaat uitlachen dus laat nou maar.' Ron fronste even. 'Waarom zou ik je uitlachen?' 'Dat doe je altijd.' Zei ze zacht. Hij trok haar capuchon van haar hoofd en keek verbaasd naar Olette. 'Moet jij advies hebben?' Olette werd rood en knikte. 'Heeeey!' Olette keek naar Hermelien en Ginny die hun kant in rende. Olette zwaaide.
'Wat heeft hij gedaan?' Vroeg Ginny boos toen ze Ron zag. Ron deed zijn mond open maar Olette was hem voor. 'Hij heeft niets gedaan. We hebben alleen even gekletst, dat is alles.' Ze keek haar wantrouwend aan maar knikte. 'Oké dan. Wat zeg je nou Ron? Zou nu graag met alle liefde willen weg gaan? Tuurlijk mag je dat.' Ron keek Ginny verbaasd aan. 'Maar ik zei helemaal ni-' 'Je wou met alle liefde weggaan Ron.' Zei Ginny op een dringende toon. Ron keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan maar knikte toch maar en liep weg. Olette en Hermelien keken haar verbaasd aan. 'Wat was- Weet je wat? Laat maar. Ginny, wees nu maar de liefdes dokter, dan kunnen we Olette zo snel mogelijk helpen.' 'Juist.' Zei Ginny terwijl ze knikte. 'Geef me even.' Ze draaide zich om en Olette keek Hermelien niet begrijpend aan die haar schouders ophield. 'Ik ben,' Ginny draaide zich om en trok de bril van haar neus. 'De liefdes dokter!' Ze keek even heel serieus en daarna deed ze haar bril weer op. 'Laten we beginnen met het advies geven.'
Lalalala. Zo, dat moest eruitKudo? Reactie?
Reageer (1)
Superrr!
1 decennium geledenNaja, de pijn viel redelijk mee, want het kwam onverwacht. Als je het niet verwacht doet het minder pijn dan als je het wel verwacht.
Snel verder!
(Even een ding: het is capuchon niet kapusjon.)
Maar dat maakt verder niet uit, want het was weer een superhoofdstuk!