013

Collin's pov

Ik heb ze uit elkaar. Nu is het mijn tijd om haar te troosten. Ze is zo kwetsbaar, eigenlijk mag ik daar geen gebruik van maken. Tevreden kauwde ik op mijn broodje wachtend op een chagrijnige Seth die zich bij ons zou aansluiten voor de lunch. Ik hoorde Seth's stem al dichterbij komen, alleen klonk hij vrolijk. Verbaasd keek ik op en zag ik gelijk de reden waarom. Rachel. Zijn ze bij elkaar? Fronsend keek ik naar haar en voelde de vlinders op fladderen. Als ze me me ook maar een blik recht in de ogen gaf had ik nergens meer last van. Maar nee, ze gunt mij geen blik waardig. Ze kijkt alleen maar naar Seth. Snap ik ook wel, want wij zien der ook niet uit als een van de aardigste persoontjes. ''Seth hou op! Dat kietelt.'' hoor ik Rachel zacht giechelen terwijl Seth der een kus in der nek geeft. Grommend eet ik de rest van mijn broodje op en kauw der woest op. Dit gaat meer tijd kosten dan geplant. Waarom moet ik nou verdorie zo hopeloos verliefd zijn op de vriendin van mijn vriend. Dit is abnormaal. En ook helemaal niet grappig. Als ik mijn brood op heb sta ik op. ''Wat ga je doen bro?'' vraagt Quil fronsend. ''None of your business.'' mompel ik en ik schijf mijn stoel aan. Half stampend loop ik weg, wetend dat Quil me achterna komt. Eenmaal buiten ga ik wat langzamer lopen. ''Dude, Collin, wat is er?'' vraagt hij gelijk als hij naast me staat. ''Niks.'' ''O, dat chagrijnige gedrag is ook echt niks he. Telkens als Seth binnen komt wordt je mister grumpy. Dus, wat is er? Heb je soms ruzie gehad met hem?'' zegt hij droog. ''Nee geen ruzie gehad.'' mompel ik terwijl ik hem even kort aankijk. ''Collin, als het is wat ik denk, zeg het dan.'' ''Wat denk je dan?'' zeg ik kortaf. ''Het heeft iets met dat meisje te maken niet? Dat je gister thuis had gebracht na je ronde?'' Ik knik kort. ''Ken je haar? Weet ze iets? Is het je.. Imprent?''