|| Thirty Five

Ik draaide me om en mijn goede humeur werd meteen verpest.
“Jace” zei ik en ik kneep mijn ogen tot spleetjes.
“Hallo Sophie” zei hij en hij negeerde Aiden voorkomen, wat me heel erg irriteerde.
“Ga weg” zei ik en draaide me om. Ik sleurde Aiden mee.
“Godverdomme!” hoorde ik achter me en het volgende moment werd ik ruw bij mijn arm gegrepen. Van schrik liet ik Aiden los en draaide me om. Jace stond dreigend voor me en keek me kwaad aan.
“Je hoeft me niet zo te behandelen!” zei hij kwaad.
“Dat had je eerder moeten bedenken” kaatste ik terug.
“Je weet toch dat ik daar spijt van heb! Heb ik dat niet bewezen door hierheen te komen? Door je terug te vragen. Als je nou gewoon even naar me wilt luisteren!”
“Nee” siste ik en ik probeerde mijn arm los te rukken. Jace klemde zijn hand alleen nog maar strakker om mijn arm.
“Laat haar los!”
Jace keek naar Aiden op en lachte. “Jij hoeft mij niet te vertellen wat ik wel en niet moet doen” zei hij.
“Je doet haar pijn” zei Aiden en hij sloeg een arm om me heen. Ik drukte me tegen hem aan.
“Kijk nou wat je doet Sophie. Kies je echt voor die gozer?” Jace keek me doordringend aan.
“Ja” zei ik zo zelfverzekerd mogelijk. “En laat me nu los.”
Jace verslapte zijn greep en ik rukte mijn arm los.
Jace draaide zich om en wilde weglopen. Toen bleef hij stil staan en draaide zich om. Voor dat ik doorhad wat er gebeurde had Jace zijn arm uit gehaald en Aiden in maag gestompt. Aiden klapte dubbel en maakte een verstikkend geluid.
Ik hoorde iemand gillen en besefte dat ik het was. Iets in me begon te koken. Hoe durfde hij Aiden zomaar pijn te doen? Wat een ongelofelijke hufter. Verblind door woede en tranen dook ik op Jace af. Samen stortten we op de grond toen ik tegen hem aanbeukte.
“Ik haat je!” gilde ik en ik wilde uithalen. Helaas werd ik van Jace afgetrokken en stevig vastgehouden.
“Rustig, rustig!” suste Aiden terwijl ik me los probeerde te worstelen.
Jace lag nog steeds op de grond en keek me met een verslagen blik aan. Op dat moment kwamen Jules en Hailey aangelopen.
“Wat is hier aan de hand?” riep Jules.
Aiden legde het hele verhaal uit terwijl hij mij nog steeds stevig vasthield. Jules liep kwaad naar Jace toe.
“Had ik jou niet gezegd hier weg te gaan?” vroeg hij en hij sleurde Jace overeind. Vergeleken bij de gespierde Jules leek Jace veel kleiner en minder intimiderend.
Jules liep weg met Jace achter zich aan sleurend. “Je gaat hier spijt van krijgen!” riep Jace en ik balde mijn vuisten. Vuil klere joch.
“Kan ik je loslaten zonder dat je hem achterna gaat?” vroeg Aiden.
Ik knikte en Aiden liet me los, tenminste, hij hield me niet meer zo stevig vast. Zijn arm bleef gewoon om mijn schouder liggen.
Hailey kwam op me af. “Gaat het wel?” vroeg ze bezorgd.
“Ja” zei ik en ik perste een glimlachje op mijn gezicht. “Het gaat wel weer.”
Eerlijk gezegd was ik meer in de stemming om Jace te radbraken. Helaas werden moordzuchtige pogingen niet echt gewaardeerd.
“Nou, ik laat jullie twee even alleen” zei Hailey, gaf me een knipoog en toen liep ze in de richting waar Jules verdwenen was.
Aiden keerde zich naar me toe en zijn chocoladebruine ogen boorden zich diep in die van mij.
“Gaat het wel met jou?” vroeg ik. “Je kreeg een harde klap.”
Aiden trok een scheve grijns. “Je krijgt mij niet zomaar klein hoor. Daar zijn wel wat meer jaloerse exen voor nodig.”
Ik ging op mijn tenen staan en sloeg mijn armen om zijn nek.
“Gelukkig heb ik er maar zestien” zei ik en ik drukte mijn lippen op de zijne.