•004

Terwijl Janneke, Vallery, Woody, Olaf en Charlie naar hun duits lokaal liepen, merkten ze al dat ze laat waren. "Is de bel al gegaan?", vroeg Vallery op een domme toon. Janneke rolde met haar ogen. "Ja, blijkbaar", zei Janneke daarna en zag dat Woody begon te flippen. Maar ja, meneer Einberg kan nergens tegen, al helemaal niet als je te laat bent, maar ook niet wanneer je je huiswerk of boeken bent vergeten. Janneke zuchtte even en haar gedachten werden verstoord door Vallery die, niet mongolisch, begon te roepen : "Je suis une pizza, lalalalalalaaa" Woody, Charlie, Olaf en Janneke keken haar even raar aan en schoten daarna in de lach. "Wat was dat nou weer", vroeg Charlie, terwijl hij lachend zijn arm over Vallery's schouder gooide en zijn andere over die van Olaf, die aan de andere kant van hem liep. "Ik heb in het weekend zo'n droge filmpjes opgezocht en toen kwam zo'n droog liedje uit met je suis une pizza en ook zo'n filmpjes die 10 uur duren..", zei Vallery lachend, terwijl ze over de 2e verdieping liepen. Janneke keek met grote ogen naar Vallery, die naast haar liep. "Zeg me alsjeblieft niet dat je dat helemaal hebt zitten kijken", zei Janneke vlug en grijnsde een beetje. "Nee natuurlijk niet", riep Vallery iets te hard, zodat er een leraar haar boos aan keek en Vallery stak haar tong naar de man uit toen die langsliep en daarna rolde ze met haar ogen.
Aan het einde van de gang zagen ze meneer Einberg de deur dicht deed en Woody begon weer te flippen, maar ook Janneke een beetje. "Dadelijk zijn we te laat", zei ze en ze begon sneller te lopen. "Dan zeggen we toch gewoon dat Woody van de trap was geflikkerd?", zei Olaf lachend en hij kreeg een por in zijn zij van Woody. "Heel grappig", zei Woody en Olaf begon half te rennen en Charlie haalde zijn arm van zijn schouder af, anders zou hij meegetrokken worden, zodat alleen nog maar zijn linkerarm om Vallery's schouder lag.
Toen Woody snel het lokaaldeur open deed, keek meneer Einberg hun boos aan. "Ga maar zitten", zei hij nors en Vallery liep snel naar haar plekje vooraan in de klas naast Charlie en Janneke ging achteraan naast Jip zitten. "Hij wou wat gaan zeggen", fluisterde Jip tegen Janneke. Janneke keek naar meneer Einberg en die pakte een stapel blaadjes, die hij uit begon te delen. "Tafeltjes uit elkaar en pak een pen", zei hij nors en er klonken zuchten en grommen, "En ik wil stilte"