O15.

"Mam, ik wil er echt niet over praten!" Ik schudt mijn hoofd en ga snel recht staan, graai een andere film uit de doos en neem mijn chips onder mijn arm, ik wil snel weg gaan maar ze is te snel en drukt een chips-zak van me plat. "Opruimen." zegt ze kordaat, ik kijk haar vol ongeloof aan. "Dit meen je niet, he?" Ze knikt van wel en ik hurk zwijgend naast haar neer en begin de chips van de propere, glanzende tegelvloer weer in de zak te doen. 5 seconde regel.
"Nu kan je het me even goed vertellen terwijl je dat doet.." zegt ze suggestief, ik weet dat ik Jay alles kan toevertrouwen, maar dit ligt toch wel een beetje ingewikkeld.
Ik raap in stilte alles op en gooi het in de zak, dan ga ik toch maar voor haar zitten. Ik zeg nog niets maar kijk haar zo gemeen mogelijk aan. Ze schudt snel en kordaat haar hoofd. "Als er iets mis met je is, Lou. Wil ik het weten, ik ben je moeder." zegt ze veel te snel, zo praat ze normaal nooit tegen me. Ze moet wel erg bezorgd zijn.
"Het zijn geen drugs, geen alcohol, ik deal niet, ik sla geen oude omaatjes af, ook geen tieners of kinderen, ik doe niets dat de wet overtreed, mam, maak je niet zo druk." som ik op, ik wil niet dat ze misschien zou gaan denken dat er iets serieus mis is.
"Maar wat is het dan wel, er is iets. Dat zeg je zelf ook." Het lijkt wel alsof ze het antwoordt er desnoods uit zou gaan sleuren.
"Niall en May zijn gelukkig." antwoord ik droogjes, aangezien ik de vorige maanden alles op Niall en May had kunnen steken.
"Dat is geen reden je zo te gedragen, Lou.. ben je jaloers?" Snel schudt ik mijn hoofd, dat is niet wat ik wou zeggen. "Nee, ik ben net blij voor ze."
"Is niet aan je te zien." mort ze, ze is zo vastberaden nu. "Moet ik je martelen om het eruit te krijgen?" Haar stem klinkt hees, van een droge keel en pure emotie.
"Goed. Ik weet niet of ik het wel kan uitleggen, mam." Nu begin ik zelf emotioneel en radeloos te klinken, ze knikt dat ik moet verder gaan.
"ik ben in de war. Hij maakt me in de war, mama!" Dit is voor het eerst dat ik 'mama' zeg sinds ik 11 was, sinds toen was het niet meer cool, nu kon ik het niet tegen houden en wou ik gewoon een knuffel van mijn bezorgde 'mama' die er altijd voor me is.