Part 2.2 - You should believe us.

Melissa point of view.
Ik kijk om me heen, op zoek naar Eva. Mijn blik valt op een groepje op een grasveld. Een meisje, die me wel erg bekend voor komt, zit in het gras en 5 jongens staan om haar heen. Ik loop er langzaam op af en zie One direction om haar heen staan. Ik kijk met grote ogen naar ze. De rest van de week hadden we niks meer van ze gehoord, niks over hun, niks over de vip kaartjes. Het kon me eigenlijk niet heel veel meer schelen. Ik had ze immers al ontmoet. Ik loop langzaam naar ze toe en leg mijn hand op ‘toevallig’ Louis zijn schouder. Het deed me pijn om te weten dat hij een vriendin heeft en ik dus geen kans bij hem maak, maar dat weerhoud me er natuurlijk niet van om hem aan te raken. Hij draait zich nieuwsgierig om en keek me verbaasd aan. “hee.” Mompel ik wat verlegen en doe moeite om niet te verdrinken in zijn grijs, blauw, groene ogen. Tja, hoe kan ik de kleur noemen? “hee Eef, ik was je al kwijt.” Eva glimlacht. “ik zag haar zitten dus ik dacht ik ga even langs.” Niall kijkt me trots aan, alsof hij net een lolly heeft gekregen. Ik grinnik. “raad eens wat we hebben?” Harry kijkt ons één voor één en-thousiast aan. “een lolly?” hij schud hevig zijn hoofd. “twee vip kaartjes.” Ik kan me niet inhouden en geef hem een knuffel. “bedankt Hazzle.” Hij kijkt me verbaasd aan bij het horen van zijn bijnaam. “no problem!” Louis kijkt me met grote ogen aan. Hij slaat zijn armen om me heen. “ik wil ook knuffel.” Fluistert hij in mijn oor. Ik voel hoe het kippenvel in mijn nek staat en er gaat een warm gevoel door me heen. “oh my god! Dat is One Direction!” allemaal tegelijk draaien we ons hoofd om en een klein groepje met meisjes komt gillend op ons af gerend. Ik zucht en laat Louis snel los. Veel te snel.. ik hoor hoe Louis zucht. Ik kijk hem verbaasd aan maar hij wuift het weg. De meisjes komen om de jongens heen staan en gaan met ze op de foto en vragen handtekeningen. Ik zet een aantal stappen achteruit zodat ik niet tussen ze in hoef te staan. “dat gaat nog wel even duren.” Ik draai mijn hoofd een beetje en kijk in twee bruine ogen, van Eva. Ik glimlach en haal mijn schouders op. “ach, het hoort er bij.” Ze knikt en beide kijken we in stilte naar hoe de jongens met de fans omgaan. Een steek van jaloezie gaat door me heen wanneer een meisje haar lippen op Louis’ wang drukt.

Na een tijdje zijn de fans weer weg en draaien de jongens zich naar ons om. “Hoe laat moeten jullie binnen zijn?” Harry kijkt even op zijn horloge. “uh.. nu?” zegt hij. Ik lach en ze zeggen ons snel gedag om vervolgens snel wandelend het gebouw in te lopen. Ik grinnik zacht. “kom we gaan ook naar binnen.” Ik knik en samen lopen we rustig naar de deur. “jullie mogen hier niet naar binnen dames.” De bewaker die ervoor staat wijst naar het bordje ‘verboden toegang’. “Wij hebben vip kaartjes.” “laat die dan maar zien.” Ik steek mijn handen in mijn zakken maar kan ze nergens vinden. “shit, ze hebben ze nog niet aan ons gegeven.” Mompel ik. “Mogen we alstublieft naar binnen meneer? De jongens weten ervan af!” De man schudt zijn hoofd. “vraag het ze zelf maar.” Zegt Eva en kijkt hem aan. De man kijkt ons zuchtend aan en pakt dan zijn mobieltje tevoorschijn. “Ja hallo, hier staan twee meisjes en ze beweren dat jullie vip kaartjes voor ze hadden, alleen jullie hadden ze niet gegeven.” Het blijft even stil. “oke, tot zo.” De man hangt op en kijkt ons één voor één aan. “goed dames, Liam komt eventjes kijken of jullie het echt zijn.” Mompelt hij chagrijnig.