Part 40

Anaïs Fruits

Ze zou het halen. Die smerige trut die dacht mijn Zayn af te kunnen pakken zou het halen! Als ze wakker werd zou ze natuurlijk bekend maken dat ik het gedaan had en zou ik alles kwijt zijn. Mijn vrijheid, mijn leven, mijn Zayn. Dat mocht niet gebeuren dus had ik een plannetje bedacht. Gelukkig had ik de juiste connecties die me aan allerhande spullen konden helpen. Ik hield het minuscule flesje stevig in mijn rechterhand terwijl ik me een weg door de ziekenhuisgangen baande. Ik had het geluk dat de kamer verlaten was -op Melody na natuurlijk-. Zo snel mogelijk haaste ik me naar het infuus dat naast haar bed hing. Melody kreeg sondevoeding omdat ze, door de comatoestand waarin haar lichaam zich bevond, natuurlijk niet zelf kon eten. Ik ging op mijn tippen staan en draaide de knop op het zakje met de sondevoeding open. Snel keek ik nog even om me heen of er niemand door de ramen kon kijken. Ook luisterde ik gespannen naar eventuele voetstappen op de gang. Toen liet ik het flesje, dat nog steeds vastzat tussen mijn vingers, geconcentreerd leeglopen in het zakje waar het zich vermengde met de voeding. Geur- en kleurloos vergif, geweldige uitvinding. Ik grijnsde triomfantelijk. Nu kon het niet lang meer duren. Dan was ik van dat wicht verlost en was Zayn helemaal de mijne. Snel stak ik het flesje in mijn zak en draaide de zak aan het infuus weer dicht. Bye bye Melody. Ik liep naar de deur, net toen die openvloog. Geschrokken keek ik recht in Nialls gezicht. "What are you doing here?" vroeg hij verbaasd. "Euh... I felt compassionate with her", mompelde ik terwijl ik deed alsof ik echt medelijden met die trut had. "So I thought I'd better visit her."
Aan zijn blik zag ik dat hij me geloofde. "Yes, it's terrible." Ik knikte instemmend en melde toen dat ik doorging. Zonder op een antwoord te wachten, haaste ik me naar buiten. Nog een paar minuten en ik was van haar verlost.