Part 39

~Chelsea Lily Adams

School kon de pot op. We zouden al 2 weken geleden terug naar België moeten zijn vertrokken, maar de jongens hadden geregeld dat Alice en ik hier bij Melody konden blijven. School haalden we later wel op. Samen met Liam zat ik nu aan haar bed. Hij had een stoel ernaast geschoven en zich er op gezet met mij op zijn schoot. Moedeloos keek ik naar Melody's kwetsbare lichaam. Ze was zo bleek, bijna levenloos. Waarom werd ze nu niet wakker? Daar wachtte iedereen nu al dagen op. Wie deed er nu zoiets? De politie dacht niet dat er een verband bestond tussen de dader en het slachtoffer -Melody-, maar ik wist niet of ik dat wel kon geloven. Anders vermoord je toch niet zomaar iemand? Op 2 manieren zelfs. Nou ja, vermoorden, leven deed ze gelukkig wel nog. Poging tot moord dan. Ik zuchte en Liam streek een pluk haar uit mijn gezicht. "She will make it", fluisterde hij zacht en ik knikte. Als Melody wakker werd, zou ze dan kunnen vertellen wie haar dat had aangedaan? Ik hoopte van wel. Liam merkte blijkbaar dat ik teveel piekerde, want hij haalde me voorzichtig van zich af en stond op. Hij drukte een zacht kusje in mijn mondhoek en streelde langs mijn wang. "We go home", fluisterde hij terwijl hij mijn hand vastnam en me mee de gang optrok. Ik keek nog even achterom naar Melody die daar zo vredig lag. Vredig voor zover mogelijk is in een ziekenhuisbed aan een infuus, maar toch. Vervolgens liep ik met Liam mee het ziekenhuis uit. Hij had gelijk: ik piekerde teveel en Melody kwam er wel weer bovenop.

Sorry voor de saaiheid, maar de volgende is een Anaïs pov en ik denk wel dat jullie die willen lezen, dus overwelm me maar met reacties en kudo's. Als jullie willen natuurlijk.