Twentytwo.

De rest van de ochtend hoorde ik wel meerdere opmerkingen over het wilde momentje van mij en Fred. We trokken er ons niks van aan en liepen na het ontbijt vrolijk door naar het meer. "Ik ga George helpen met de weddenschappen, oké." Hij gaf me een kusje maar daar had ik niet genoeg mee. Ik trok hem terug en drukte mijn mond teder op de zijne. "Ik hou van je." Zei ik nog en sprong toen nog snel in het eerst vertrekkende bootje. Het was een ijskoude dag en al snel stond ik te klappertanden.
Na een kwartiertje kou lijden waren alle leerlingen er en sloten de tweeling ook de laatste weddenschappen af. Meteen sloeg Fred liefkozend zijn mantel om me heen en drukte me tegen zijn warme borstkas. Na Perkamentus'speech ging het kanonschot en sprongen de Kampioenen het water in. Omdat Harry de eerste seconden nog niet boven was gekomen dacht iedereen meteen het ergste. Iedereen begon dan ook vrijwel meteen te juichen toen hij boven kwam. Het komende uur ging spannend worden...
Als eerste kwam Fleur Delacour boven, zonder persoon bij zich dan wel... Carlo Kannewasser kwam daarna boven met Cho Chang bij zich. Een paar minuten daarna kwam Viktor Kruml boven met Hermelien bij zich, ik had haar nog niet echt gemist! De minuten tussen het moment dat Viktor boven kwam en het moment dat Ron en Gabriëlle Delacour boven kwamen waren moordend. "Waar is Harry?" Een tijdje daarna vloog Harry spectaculair het water uit en belandde op het dek.