10

De vakantie was begonnen en gisteravond had ik met Nicholas gekust. Er was geen beter gevoel op de wereld. Hij had beloof lang te zullen komen. Ik wachtte vol spaninning af totdat die kwam. Het was elf uur en om mezelf af te leiden pakte ik een boek en begon te lezen. Verdiepte me in het boek, het was spannend. Dan kwam de kamer in ‘En hoe was het gisteravond?’ Zei hij lachend hij maakte een kus beweging met zijn lippen. Ik deed alsof ik hem niet gehoord had en las door. Ik heb de hele dag op de bank gezeten, zonder Nicholas te hebben gezien. Mama kwam thuis. ‘Ach lieve kind zit je hier nou nog steeds?’ Zei ze. ‘Ja, hij is niet geweest.’ Zei ik somber. Ze las het verdriet in mijn ogen. ‘Hij had het beloofd.’ Zei ik droevig. ‘Ach liefje toch misschien kwam er plotseling iets tussen en kon die daarom niet komen.’ Zei ze. Haar poging me op te beuren gaf me weer een beetje nieuwe moed.
Ik was weer terug zonder afscheid te nemen zou Mary begrijpen dat ik geen andere keuze had. Ik kon er ook niks aan doen. Al voelde ik me wel vreselijk. Ik ging maar weer aan het werk om niet te hoeven nadenken. De dagen kropen maar traag voorbij. De nachten kon ik de slaap niet vatten mijn gedachten waren bij Mary ik hoopte maar dat ze het zou begrijpen. Al was ik er niet van overtuigd. Want wat viel er te begrijpen. Zelf wist ik het antwoord ook niet. Ik zuchtte en draaide maar weer om in de hoop dat ik nu toch een uurtje kon slapen.
Een week ging voorbij. Demi kon me ook niet afleiden. Van het spelletje wat we deden was ik de draad alweer kwijt. ‘Mary is, Mary is.’ Klonk haar vrolijke stem voor de zoveelste keer. ‘Sorry, Demi ik kan mijn gedachten er gewoon niet bijhouden. Ik begreep niet waarom hij me dit aandeed. Wat had ik verkeerd gedaan in zijn ogen. Wat was er zo mis met mij kussen, hij was toch begonnen? Waarom kon die me dan niet gewoon opzoeken en me recht in mijn gezicht zeggen wat er mis met me was. Zuchtend stond ik op en liep naar de wc zo erg was ik toch niet…?