6

Ik werd echt stapelgek. Demi wist dat ik Mary leuk vond. Ook werd ik met de mintuut gekker op Mary. Ze was zo mooi en zo lief. Mijn hart maakte een sprongetje elke keer als ik haar zag. Helaas moest ik me focussen op de missie. Ik klom in de boom voor haar raam. De boom waar dit weekend ook had gezeten. Ik zag Mary op haar bed liggen. Ze lag te lezen op haar bed. Een dik boek de titel kon ik helaas niet zien. Op haar bureau lagen haar schoolboeken en een laptop. Voor het raam stond een kleine vrolijke kerstboom en naast de deur stonden een grote boekenkast en een kleding kast. Samen met een televisie. De vrolijke kerstversiering sprak mij wel aan. Toch heeft dat te maken met mijn afkomst. Ik woon er al mijn hele leven en wil echt niks anders dan dat. We hadden onze eigen wereld. Ik opserveerde Mary de hele avond helaas deed ze al gauw het gordijn dicht zodat ik niks meer zag. Ik vertrok maar naar huis verder kon ik ook niet veel doen. Ik ben maar gauw gaan slapen want de volgende dag moest ik weer vroeg uit de veren.

---

De volgende morgen stond ik alweer vroeg op school. Ik woonde er gelukkig vlakbij maar Mary, Peter en David niet. Ik ging in de kantine zitten wachten op de rest. Na ongeveer 10 minuten kwamen ze aangelopen. We vertrokken naar de les en gingen verder. Ik ging na de korte schooldag met Peter mee, die ging Amy haar huiswerk brengen. ‘Later, mensen.’ Zei ik terwijl ik naar David en Mary zwaaide. Ik kon echt niet wachten haar in een mooie jurk te zien. Ze zou er vast geweldig uitzien. ‘Heey, dromer ga je mee?’ Zei Peter. ‘Ja, sorry.’ Zei ik. ‘Je vind haar leuk hé?’ Zei Peter. ‘Euh wie?’ Zei ik. ‘Mary, natuurlijk ik ben niet blind vriend.’ Zei Peter. ‘Echt niet, weet niet wat je bedoelt.’ Zei ik. ‘Je weet dat ik gelijk heb. De manier waarop je naar haar kijkt verraad je. Trouwens is toch helemaal niks om je voor te schamen? Ik vind het juist lief. Ik vind ook iemand leuk.’ Zei Peter. ‘Oké ik vind haar leuk, maar het is niet zo makkelijk als je denkt ik heb iets nodig en daarna moet ik weer terug naar huis. Laat me raden, Amy.’ Zei ik. ‘Waar kom je vandaan dan? Ja en dat klopt.’ Zei Peter. ‘Ik kom uit het noorden Alaska, Sitka om precies te zijn.’ Zei ik. Maar waarom blijf je dan maar zo kort?’ Zei Peter. ‘Soort van uitwisselingsproject. Alleen je gaat wel naar het land van de ander maar de ander komt niet bij jou.’ Zei ik gelukkig kon ik het nog snel verzinnen. Peter zou het wel begrijpen, uiteindelijk. Ik zuchtte. ‘Wat, gaaf maar bevalt het je niet?’ Zei Peter. ‘Tuurlijk wel jullie zijn hartstikke tof, maar ik mis thuis.’ Zei ik. ‘Hoe lang ben je hier nog?’ Zei Peter. ‘Nog anderhalve week of zo?’ Zei ik. ‘Balen man dan mis je Nieuwjaar hier en al dat spectaculaire vuurwerk.’ Zei Peter. We waren inmiddels bij Amy ’s huis. ‘Hier woont Amy.’ Zei Peter. ‘Ach ik koos er voor, maar vertel Mary alsjeblieft nog niks.’ Zei ik. ‘Tuurlijk joh, bij het horen van je vertrek zal ze niet blij zijn. Neem dat maar van mij aan, net als bij jou kan je zien dat ze je leuk vind.’ Zei Peter. We liepen de oprij laan op. ‘Dank je Peter het betekend veel voor me dat je dat zegt.’ Zei ik. Ik drukte op de bel. Al gauw stond er een vrouw bij de deur. Die ons vrolijk lachend begroette. ‘Dag mevrouw Adams, Nicholas en ik komen Amy haar huiswerk even brengen en haar wat opvrolijken.’ Zei Peter vriendelijk. ‘Das heel aardig van jullie kom maar gauw binnen. Het is koud buiten en Amy verwacht je Peter. Je weet de weg.’ Zei Mevrouw Adams. Ze knikte vriendelijk en vervolgde haar weg richting de deur aan het eind van de gang. Ik liep achter Peter aan. We kwamen al gauw bij een deur uit. Peter klopte op de deur en opende hem daarna zachtjes. We liepen naar binnen het was een ruime kamer. Een meisje met rode pijpenkrullen zat rechtop in bed. ‘Heey jongens, Peter wie heb je meegebracht?’ Zei Amy nieuwsgierig. Ik liep naar het bed en stelde me voor. ‘Hay, mijn naam is Nicholas Joseph aangenaam.’ Zei ik. ‘Amy Adams, eens gelijks. Jij bent vast die nieuwe jongen waar Mary het al over had.’ Zei Amy. ‘Klopt Mary heeft me in het begin heel erg geholpen. Maar toch was ik nieuwsgierig naar de Amy waar zo vaak over gesproken word.’ Zei ik glimlachend. ‘Hoe gaat het nu met je al iets beter?’ Zei ik. ‘Ja het gat stukken beter. Dank je. De dokter zegt dat ik donderdag waarschijnlijk wel weer naar school mag.’ Zei Amy opgewekt. ‘Dat is goed nieuws.’ Zei Peter enthousiast. ‘Ja dan maak ik toch nog het bal mee,ik heb me er zo op verheugd.’ Zei Amy. We hebben de hele middag doorgebracht bij Amy totdat mevrouw Adams ons eruit gooide. Amy had rust nodig anders zou ze donderdag toch niet naar school kunnen. Na afscheid te hebben genomen van Peter ging ik naar huis. Vanavond zat ik als vanouds weer in de boom voor Mary’ s raam.