O what are they nice to you (not)!!!

Daffpov ‘Hej, kutwijf, loop eens door, of David zal weten dat je zo sloom bent’ Roept Bill me toe. ‘Ook goeiemorge Bill, hou ook niet van jou’ Mompel ik zachtjes voor mezelf. Gelukkig heeft hij het niet gehoord, want dan heb ik echt een probleem. Ik zucht een keer en loop dan toch maar wat sneller door, in de hoop dat Bill dan eindelijk zijn mond dicht houd. Zachtjes zet ik het zware onderdeel van het podium op de grond en loop weer terug om het volgende deel te halen. Nou dit is dus mijn werk, op en neer lopen om podiums op en af te breken onder het gezeik van 3 en een halve man. Want ach je kunt Bill niet echt een 100% jongen noemen, wel? Gelukkig ben ik al bijna klaar, dan heb ik even pauze. Tenminste als Tom dan weer eens niet komt zeuren. Ik heb een vriendin rond lopen hier op de aardbodem, maar laat het nu net zo zijn dat ze 3 maanden geleden naar Australië is verhuisd met haar ouders. Ik bel haar zo vaak als ik kan, maar vaak maar heel even, omdat ik anders niet dood ga aan Bill en Tom maar aan mijn telefoonrekening. Ik werk hier nog maar een paar maantjes, maar nog steeds ken ik eigenlijk niemand anders van de crew. Ik besluit om maar een rondje te lopen om te kijken of er iemand tussenzit die wel aardig is. Langzaam loop ik door de lange gangen. Voorzichtig zodat Tokio hotel me niet hoort, want als ze het zouden merken, ben ik serieus dood. Ik werd dus 3 maanden geleden aan hun voor gesteld en toen leken het hele aardige jongens. Maar jammer genoeg veranderde dat beeld 1 maand terug ongeveer. In eens begon Bill raar tegen me te doen en Tom volgde. Ik was daarvoor geen vrienden met ze of zo. Ik zag ze ook bijna nooit, want ze zaten altijd in de bus, hotel of in hun greenroom. Maar nu, het leek serieus of ze zo vaak mogelijk in de zaal wilde zijn om mij te kunnen afzeiken. Nou klinkt dat natuurlijk raar en stom, maar dat gevoel heb ik wel.


Xx. Mich
Reacties