Chapter forty-one

'Maar er is een kamer die we wel leuk vinden.' Zegt Troy.
'Inderdaad. Kom maar mee.' Zegt Thijmen. Iedereen staat op. Troy en Thijmen lopen als eerste de kamer uit, gevolgd door mij, Hanne en Chris. We lopen naar een andere kamer. Troy opent de deur en we lopen naar binnen. In de kamer staan veel gitaren, een piano en een drumstel. 'Wauw.' Zegt Hanne.
'Wie speelt wat?' Vraag ik.
'Ik bespeel het alle drie.' Zegt Thijmen.
'Ik kan alleen maar drummen.' Zegt Troy. Dan krijg ik een idee. Ik loop naar Thijmen toe.
'Zing voor Hanne.' Fluister ik in Thijmen zijn oor. Thijmen knikt en gaat achter de piano zitten. Hij begint te spelen en zingt het liedje 'That Should Be Me'. Hij kijkt dromerig naar Hanne en Hanne kijkt dromerig terug. Ik tover een glimlach op mijn gezicht. Ze zijn zo lief samen. En Thijmen kan best goed zingen. Hij zou wel eens beroemd kunnen worden. Dan stopt Thijmen met zingen. 'Dat was prachtig.' Zegt Hanne met tranen in haar ogen.
'Dankjewel. Ik houd zoveel van je.' Zegt Thijmen. Hij staat op en loopt naar Hanne toe. Hij knuffelt haar en Hanne slaat haar armen om zijn middel.
'Ik houd ook van jou, Thijmen.' Zegt Hanne terug.
'Awh.' Zeg ik. Ik sla een arm om Chris zijn middel. Chris slaat zijn een arm om me heen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder.
'En ik dan? Ik ben alleen.' Zegt Troy overdreven zielig. Ik liet Chris los en loop naar Troy toe. Ik geef hem een knuffel.
'Ik weet niet of je homo bent of dat je het niet bent, maar een knuffel moet kunnen.' Zegt ik tegen Troy. Hij knikt en tovert een glimlach op zijn gezicht.