11.

Toen iedereen uitgelachen was moesten we toch echt naar school.
Ralf zeurde over z'n zware tas en waarom we niet gewoon allemaal een iPad hadden i.p.v. boeken.
"Ooit al eens gehoord van kluisjes?" vroeg ik lachend.
"Ja, nummer 239, dat weet ik dan weer wel uit m'n hoofd." mompelde Ralf.
"OMG, dit wordt gewoon eng!" lachte ik. "Je hebt een kluisje op de grond, en ik heb het kluisje naast je, ook op de grond dus!" lachte ik.
"Jippie." zei Ralf sarcastisch. "Nou, gelukkig heb ik dan wel een leuke buurvrouw."
Ik wilde niet dat Ralf zag dat ik knalrood werd dus riep maar dat we rechtsaf moesten en dat we er bijna waren. Volgens mij merkte Ralf het wel, tenminste hij schoot weer in de lach!
"Als je in de les ook zo doorgaat sta je straks op de gang hoor!" lachte ik.
"Nee, hoor. Ik ben 1e klas docentenslijmer!" zei Ralf heel serieus.
"Ja ja, jij hebt duidelijk nog nooit bij mij in de klas gezeten." lachte ik.

Eenmaal in de fietsenstalling zag ik mijn vriendin. "Hey, hoe zou die nieuwe klasgenoot eruit zien? Hopelijk wel wat knapper dan die gast van het Songfestival, eens kijken hoe ik je grote idool vandaag weer eens zal noemen..." riep Nina.
Autsch, die kwam vast hard aan bij Ralf.
"Sorry, vergeten tegen je te zeggen.." fluisterde ik tegen Ralf.
"Geeft niets hoor. Maar weet ze eigenlijk wel hoe ik eruit zie?" antwoorde hij.
Ik schudde nee en vroeg wat hij van plan was.
"Oh, dan speel ik het spelletje even mee." lachte hij. "Zo, dus jij bent Lotte's vriendin? Ik ben jullie nieuwe klasgenoot!" riep hij vrolijk tegen Nina.
Ik was benieuwd hoe ze zou reageren...