Chapter 5

Jade pov

Ik wil weg uit het lokaal maar de weg word versperd door de jongen die achter me zat. Ik moet ook nog naar boven kijken om hem aan te kunnen kijken want hij is een stuk langer dan mij. Dan opent hij zijn mond om iets te zeggen of vragen, denk ik
'Wil je na de volgende les in de aula bij me komen zitten?' vraagt de jongen aan me
Dan zie ik dat zijn wangen rood zijn en dat hij verlegen over zijn achterhoofd wrijft. Ik twijfel totdat ik hem recht in zijn ogen aan kijk. Heel even lijkt de wereld stil te staan, in mijn hele leven heb ik nog nooit zulke mooie bruine ogen gezien. Dan ontwaak ik uit mijn trance en besef me dat hij op mijn antwoord staat te wachten
'Ja, is goed' antwoord ik
Ik zie zijn gezicht op klaren en glimlacht haast oogverblindend naar me. Dan loopt hij weg en laat mij verbijstert achter
'Jade?', 'Aarde aan Jade'
Ik kijk Jack verbaasd aan, waar komt hij nou zo snel vandaan
'Je moet naar je volgende les, gekkie'
'O, ja' stamel ik
'Jade?'
'Ja'
'Wat is er net gebeurd?' vraagt hij aan me terwijl hij me aan mijn arm naar het lokaal trekt waar ik nu les heb
'Ik vertel het wel in de pauze' beloof ik hem. Ik wil het lokaal binnen lopen als ik me besef dat ik met die jongen heb afgesproken om straks bij hem te gaan zitten. Ik draai me om maar Jack is alweer verdwenen. En ik weet nog geen eens de naam van die jongen, echt typisch iets voor mij

Jack pov

Ik snap niet waarom Jade daar stond als een standbeeld. Zo iemand haar hebben gekwetst? Dan heeft diegene een groot probleem met mij. Niemand maar dan ook niemand moet het in zijn of haar hoofd halen om mijn zusje te kwetsen of pijn te doen want dan kennen ze mij nog niet. Ik loop naar het lokaal waar ik moet zijn. Hopelijk hoef ik me niet weer voor te stellen. Want ik heb me net ook voorgesteld en het zullen ongeveer dezelfde mensen zijn. Jade is eigenlijk nooit stil, ze is altijd vrolijk en druk. Het was gewoon raar om haar daar zo rustig te zien staan. Mijn zusje beweegt zelfs als ze staat weliswaar met haar armen maar Jade lijkt altijd in beweging te zijn. Ik daarin tegen ben het stille type. Niet dat ik het erg vind. Jade en ik houden elkaar in balans. Ik loop het lokaal binnen en zie een vrolijke vrouw naar me glimlachen
'Ah, u bent meneer Aston?'
'Ja'
'Welkom op deze school, ik ben mevrouw Swinton', 'Zoek maar een plek uit om te gaan zitten'
Net nadat ik ben gaan zitten komt er een meisje binnen. Ze heeft zwarte haren en een mooi getinte huid. Als ze ziet waar ik zit, hoor ik heel zachtjes grommen en ze gaat voor me zitten. Die is zeker met het verkeerde been uit bed gestapt. Of zou ze altijd zo chagarijnig zijn? Ik ken eigenlijk geen mensen die chagarijnig zijn. Maar dat komt door Jade, die kan totaal niet tegen verdrietige of chagarijnige mensen.En als ze iemand tegen komt die verdrietig of chagarijnig is probeert ze degene vrolijk te maken