- 047

Julia
Ik loop de gangen door. Mijn gedachten blijven maar door tollen. Moet ik inderdaad de hint opvolgen van Voldemort? Moet ik inderdaad die ketting omdoen? Maar wat zal er dan gebeuren? Zal ik ook doodgaan? Zal dan iedereen erachter komen dat ik Voldemort's dochter ben en dat ik ook nog een dooddoener ben? Al deze gedachten maken me gewoon gek. Ik glij tegen de muur aan naar beneden, totdat ik zit. Ik doe mijn ogen dicht. Even rust. Alleen die rust duurt niet zo lang. Iemand rent met een grote haast langs mij heen. Ik doe mijn ogen open en kan nog net zien dat het Draco is. Zo snel als ik kan ren ik hem achterna. Mijn ogen worden groot van verbazing als ik opeens een deur zie verschijnen. Draco loopt naar binnen. Ik loop ook naar binnen. Snel verstop ik me als hij achterom kijkt. Stilletjes volg ik hem. Hij stopt als hij voor een kast staat. Ik wil nog iets dichterbij, maar val dan over een doos. 'Julia!' roept Draco terwijl hij mij ziet. 'Wat doe jij in deze.. uhm.. opbergruimte?' vraag ik onzeker. 'Opdracht van jeweetwel.' antwoord hij kort. Hij steekt zijn hand uit naar mij. Ik pak hem aan en hij trekt me omhoog. 'Dankje.' Hij pakt een vogeltje uit zijn zak. 'Draco.. wat ben je..' Hij doet de kast open en doet het vogeltje erin. Snel doet hij de kast weer dicht. Zijn ogen vallen op zijn mouw. Hij haalt er een veertje vanaf en kijkt ernaar. Dan doet hij de deur van de kast weer open. Het vogeltje is weg. 'Een verdwijnkast! Je moet... Je moet dooddoeners hierheen halen... met die verdwijnkast.' reageer ik. Draco doet de deur dicht en sluit zijn ogen. Na een paar tellen doet hij zijn ogen open en opent de kast. Het vogeltje.. is dood.