04

'Elaine?' Vraagt Liam voor de zekerheid. Ik knik met een grote grijns. 'Nooit verwacht jullie nog eens te zien', zeg ik. 'Je hebt de brief toch geschreven?' Vraagt Zayn op zijn hoede. 'Ja, maar ik had niet eens verwacht dat jullie terug zouden schrijven', leg ik snel uit. Ik wil niet dat ze weer weggaan! Ik kijk de jongens even een voor een aan, waarbij mijn ogen blijven hangen bij een paar groenbruine ogen. Het lijken wel bossen en meteen worden mijn ogen wazig en vertrek naar dromenland. Samen met Harry lopend door de groene bossen. Alleen maar wij twee en de zingende vogeletjes en verdere stilte. Hij loopt langzaam naar me toe, waarbij er een glimlach op zijn gezicht verschijnt. 'Harry', stelt hij zichzelf voor. Ik schud zijn warme hand en blijf hem in zijn ogen kijken.
De jongens volgen Harry zijn voorbeeld, maar bij geen van alle heb ik zo'n zelfde connectie. 'Er hangen daar klapstoelen', zeg ik en ik wijs naar de hoek van de kamer. Harry komt echter gewoon op de rand van mijn bed zitten. De rest komt in een cirkel om ons heen zitten, waarbij ze Maddy niet buiten sluiten. 'Jij wist dat ze kwamen', onderbreek ik opeens het gesprek. Maddy kijkt me met een grote grijns aan. 'Ja', zegt ze en ze wiebelt even met haar wenkbrauwen. 'Maar kwamen jullie alleen maar naar Nederland voor mij?' Richt ik me ongelovig tot Harry. 'We moeten morgen ons boek signeren', antwoord Niall nors. 'Niet leuk?' Vraag ik verbaasd. 'Jawel, maar dan kan ik heel de dag bijna niets eten', zegt hij met een pruillipje. Ik schiet in de lach. Ik dacht dat het een fabeltje was, maar Niall houdt dus écht van lekker eten.
'Kan je iets over je ziekte vertellen?' Vraagt Zayn geinteresseerd. Ik knik en vertel wat mijn ziekte in houd. 'En weet je al... wat meer?' Vraagt Niall als hij de goede woorden heeft gevonden. 'Nog niet, maar hij zou straks langs komen', zeg ik. Ik bijt zenuwachtig op mijn lip, wat Harry doorheeft, want hij pakt mijn hand vast en knijpt er even bemoedigend in. 'Het komt wel goed', fluistert hij, zodat alleen ik het kan horen. Zachte vlinders ontsnappen in mijn buik en zorgen voor een zwaar gekriebel. Een glimlach siert mijn gezicht, als zijn ogen me lief aankijken. 'Wat doe je eigenlijk zoal graag?' Gaat Liam op een standaard onderwerp over. Even ben ik verbaasd door zijn stem geluid. Hij klinkt precies hetzelfde als wanneer hij zingt. Laag, mannelijk en sexy.
'Ik danste veel, ging met vrienden film kijken en schrijf veel', som ik. 'Creatief en sociaal', concludeert Liam met een goedkeurend knikje. 'Hebben jullie ook nog een leven naast gillende fans en zingen?' Vraag ik. 'Wortels eten', zegt Louis met een grijns. Het is de eerste keer dat ik hem hoor praten, sinds ze hier zijn. Al die tijd heeft hij al een nadenkende blik in zijn ogen. Alsof hij terug denkt aan iets in het verleden of aan iets wat hij nog heel graag wil gaan doen de komende dagen. 'Lolly's eten', voegt Niall eraan toe. 'Oeh, lolly's', herhaal ik met een grijns. 'Wil je er een?' Vraagt hij meteen met een grote grijns. Hij vist drie lolly's uit zijn zak. Dankbaar pak ik de aardbeien aan. 'Lievelingssmaak?' Vraagt Niall. Ik knik. 'Dan neem ik de volgende keer een hele zak voor je mee', zegt hij met een knipoog. Een glimlach siert opnieuw mijn gezicht, maar ik geef geen antwoord. Wie zegt dat ze nog een keer langskomen? Wie zegt dat ik er dan nog wel ben?
Op dat moment gaat de deur krakend opent en komt er een dokter binnen. 'Ik ben dokter Strauss', zegt hij en hij geeft me een stevige handdruk. 'Elaine', zeg ik verlegen. 'Ik ga de komende periode je dokter zijn en heb dus ook nieuws voor je', zegt hij. Mijn ogen kijken hem hoopvol aan. Ik voel Harry zijn hand verstrakken om de mijne en ook Niall, die aan de andere kant naast me zit, pakt mijn hand snel vast. 'We hebben goed nieuws en slecht nieuws', begint hij. Een geïrriteerde zucht rolt over mijn lippen. 'Wat wil je eerst?' Vraagt hij. Ik kijk hem nors aan. Antwoord niet altijd iedereen hetzelfde? 'Slecht.'