Chapter 2

Seth POV

Met een slaperig hoofd kom ik naar beneden. Ik zie mijn o zo vrolijke - not! - zusje al aan de ontbijttafel zitten. Chagrijnig neemt ze een broodje en eet het op. Raar dat ze zo weinig eet. Ik vermoed dat ze zenuwachtig is om naar school te gaan. Ook al is dat een beetje een gekke gedachte. 'Wat sta je te kijken, kleuter? Eet zelf wat!' snauwt ze naar mij als ik maar blijf kijken. Goh, snappen jullie nu wat ik bedoel met vrolijk? Ik loop op haar af en pak ook een broodje. Hyperactief stuiter ik op mijn stoel heen en weer en pak een nieuwe. 'Doe normaal,' snauwt Leah me toe. Eigenlijk heeft zij het ook niet makkelijk. Sam is ingeprent op Emily en daarom zet hij Leah aan de kant. Eigenlijk ben ik daar best wel boos voor op hem, maar hij zegt dat dat komt omdat ik het gevoel nog niet ken. En de rest van de roedel haat haar zo'n beetje. Paul doet altijd vervelend tegen haar. Maar ja, wie mag Paul eigenlijk? Paul haalt dikwijls het bloed onder Leahs nagels vandaan. Echt, als die twee eens een keertje zouden samen werken met elkaar, bel ik de krant. Of als ze zouden inprenten op elkaar. Ik grinnikte even. Leah kijkt me wantrouwig aan. Ik haal mijn schouders op en ga dan naar boven. Snel kleed ik me om. Ik doe een afgeknipte spijkerbroek aan, die tot mijn knie komt en een wit shirt, dat spant over mijn borstkas. Mijn piekerige haar help ik in stijl met gel. Als ik klaar ben, duw ik Leah tegen haar schouder en ren lachend weg als ik haar heel hard 'SETH!' hoor roepen. Wat is ze toch leuk, vooral als ze boos is. Hé, noem me nu geen slechte broer. Iedere broer doet dit toch bij zijn zusje? Oké, eigenlijk was ik het kleine broertje van haar, maar ik doe me vaak voor alsof ik de grootste ben, waarop Leah en de anderen me uitlachen. Daar hebben ze nu wel een punt als Leah het zegt. Ik kijk om naar Leah die al akelig dichtbij is. Ze vloekt als ze met haar heup tegen de rand van de keukentafel botst en moet stoppen van gekraak. Gelijk daarna is het alweer voorbij, maar Leah hangt met een gepijnigd gezicht voorover. Ik loop op haar af en leg mijn hand op haar rug. 'Sorry,' zeg ik en er is echt een verontschuldiging te zien in mijn ogen. Dat weet ik gewoon. Ze haalt diep adem en ik merk dat ze blauw wordt. Ik aai haar over haar rug om haar te kalmeren en kijk een beetje schuldig naar haar heup, die in een ietwat verkeerde ligging ligt. Ze staat op en loopt dan langs me heen, alsof ze geen pijn heeft. Ik haal mijn schouders op en volg haar.

Na een paar keer heen en weer gestuiterd om Leah te hebben, duwt ze me weg en loopt zelf naar een ander lokaal. Oké. Vorig jaar had ik hier ook aan moeten wennen. Ik moet naar een ander lokaal dan Leah, omdat ik twee jaar lager dan haar zit. Ik haal mijn schouders op, kijk op mijn rooster en begin dan mijn lokaal te zoeken. Als ik die gevonden heb, open ik de deur en stap binnen. Ik kijk recht in de ogen van Embry, Paul en Jared. 'De weg kwijt, kleuter?' vraagt Paul me hard genoeg voor iedereen om het te horen en met een schouderophaling smijt ik de deur dicht. Vervelende Paul. Ik loop door en kom dan eindelijk aan bij het goede lokaal. Ik stap binnen en ga bij het raam zitten. Daar zit ik graag. Ik kijk naar buiten en wacht totdat de les begint.