Part 1.4 - Is this real or is this a dream?

Melissa point of view.
“So-orry.” Mompelt Eva meteen. “het geeft niet, het kan iedereen gebeuren.” Zegt de jongen met het Britse accent. Even blijft het stil en dan dringt het me pas door dat het de jongens van One Direction zijn. Ik doe moeite om niet te gaan gillen, maar houd me in. Ik moet nu niet een hysterische fan zijn. “gaat het?” een getinte jongen knielt naast Eva neer. Zayn. “ja, het gaat wel. Sorry dat ik met mijn domme kop tegen je aan liep.” Mompelt ze. Zayn steekt zijn hand uit en Eva pakt hem aan. Hij trekt Eva overeind. “dankje.” Eva word langzaam rood. Ik lach zacht om haar. “zo en wie zijn jullie?” “Ik ben Melissa en dat is Eva.” Zeg ik met een knikje naar Eva. “Leuk jullie te ontmoeten, ik ben Zayn en dat zijn Louis, Niall, Harry en Liam.” En wijst de jongens per naam aan. “dat weten we.” Lach ik zacht. Hoe kan ik zo rustig doen? Nooit gedacht dat we hier voor onze idolen zouden staan. “kan ik jullie een drankje aanbieden om het goed te maken?” vraagt Zayn. Ik en Eva kijken elkaar met grote ogen aan. “ja, dat lijkt ons heel gezellig.” Eva knikt instemmend. “Vanavond 8 uur bij Starbucks?” Stelt Louis voor. Mijn blik blijft meteen op Louis hangen. Wow, hij ziet zo geweldig uit in het echt. Ik merk hoe onze ogen elkaar kruizen. Ik sla mijn ogen neer en voel hoe het schaamrood naar mijn wangen stijgt. “wij moeten weer eens gaan.” Merkt Niall op en kijkt op zijn horloge. Ik knik langzaam. “is goed, tot vanavond!” voor ik het besef geven ze ons één voor één een knuffel. Ik slaak een zucht van geluk als ze weer weg wandelen. “god, dat was..” “awkward.” Maak ik Eva haar zin af. Eva knikt. We kijken de jongens nog even na en lopen dan door naar de stad. “we moeten echt een setje voor vanavond nieuw kopen!” zeg ik meteen en trek haar een winkel binnen.

We liepen samen winkel in en uit. Aan het einde van de dag hadden we eindelijk een setje gevonden. Ik zelf heb een jurkje gekocht met pumps en Eva heeft ook een jurkje met pumps gekocht. Het is nu 5 uur, dus tijd om naar huis te gaan. Bij mij thuis besluiten we snel iets te eten en vervolgens ons klaar te maken voor ons afspraakje met One Direction. Dé One Direction. We lopen naar boven en kleden ons om, maken ons op en zetten de puntjes op de i.

“Nog steeds kan ik het niet geloven.” Mompelt Eva plots. “Ja, wie had dit ooit gedacht?” ik grinnik kort. We lopen naar de Starbucks en gaan ergens in de hoek aan een tafel zitten. “Straks komen ze helemaal niet.” Mompel ik. Waarom zouden ze komen? “tuurlijk wel.” Maar toch zie ik in Eva haar ogen dat ze haar eigen woorden niet helemaal gelooft. “Oh, kijk daar zijn ze al!” Eva wijst naar de deur opening. Ik volg haar arm en zie 5 jongens daar staan. Ze kijken zoekend rond. Ik steek mijn hand een beetje op zodat ze ons zien. Als ze ons in de gaten hebben lopen ze naar ons toe en begroeten ons vrolijk. Ze nemen plaats aan de tafel en kijken ons glimlachend aan. “zo en waar wonen jullie?” “hier twee straten verderop.” Vertel ik.