Twenty.

Langzaam opende ik mijn ogen, het was nog stikdonker. Volgens mijn wekker was het half vijf, geluidloos zuchtte ik. Ik was klaarwakker, ik stapte in mijn sloffen en liep zonder na te denken naar de leerlingenkamer. "Wat doe je?" Zei Fay Dunbar, ze had nog nooit iets anders tegen me gezegd behalve hallo dan... "Ga maar slapen, ik ga even plassen." Meer hoefde ik niet te zeggen, Fay sliep weer rustig verder.
Ik ging in mijn vaste stoel zitten en het vuur laaide weer op. Ik schrok me rot toen ik een gezicht zag verschijnen in het haardvuur. "Harry?" Fluisterde het gezicht. "Nee, Jimmy. Moet ik Harry halen?" Het gezicht keek verbaasd maar knikte. Zonder er bij na te denken rende ik naar Harry's slaapzaal en wekte hem. "Wat is er Jimmy?" Ik trok hem uit zijn bed en liep terug naar de haard waar het gezicht angstig om zich heen keek. "Moet ik weggaan?" Mijn hart bonkte in mijn keel toen Harry "Sirius" zei. "Be... Bedoel je Sirius Zwarts?" Harry knikte en ik schoof achteruit. "Sirius is mijn Peetoom." Ik begon te trillen. Dat kan hij toch niet menen? "Jimmy, niet bang zijn."
"Niet bang zijn! Hij heeft, verdomme, twaalf mensen vermoord!"
"Jimmy, je hebt toch gehoord van Peter Pippeling? Hij heeft al die dreuzels vermoord."
Harry pakte mijn hand vast, ik knikte. "Ik ga terug slapen, denk ik." Ik liep de trap op naar Fred's slaapzaal om bij hem in bed te kruipen toen ik Angelique die slaapzaal ook zag insluipen. Ze kroop bij Fred in bed, die mijn naam mompelde en toen zijn arm om Angelique heen sloeg. Ik ging op de rand van zijn bed zitten en kuste hem zacht op de mond. "Jimmy!" Fred schrok wakker. "Sorry," Angelique was door Fred's beweging opeens uit bed gevallen. Fred wreef over zijn schouder. "Mijn schouder doet pijn..." Ik wees naar de grond waar Angelique lag. "Wat moet jij hier, Johnson?" Angelique wist niet hoe snel ze weg moest zijn. Fred ging terug liggen, ik nestelde me vrolijk tegen zijn borst op en viel snel terug in slaap, me niets aantrekkend van zijn of George's gesnurk...