96. Thanks for opening my eyes professor

Een kwartiertje later sprong Olette blij en tevreden op. 'Ik ben klaar!' Hermelien keek verward op. 'Met welk vak?' 'Alle vakken!' Hermelien bleef even stil. Heel even kreeg ze een raar gevoel. Was ze niet slim genoeg? Normaal was zij als eerste klaar... 'Is er iets mis?' Olette was over de tafel heen gebogen. 'Nee,' Zei Hermelien kort, maar het gevoel bleef maar aan haar knagen. 'Ik wacht wel tot je klaar bent. Ondertussen moet ik aan een ander project werken.' Ze voelde een opluchting. 'Voor school?' Olette schudde lachend haar hoofd. 'Ik ben iets aan het onderzoeken samen met Draco en Blaise.' 'Wat voor onderzoek?' Olette bleef even stil en frunnikte ongemakkelijk aan haar handen. 'Je hoeft het niet te vertellen.' Zei Hermelien. 'Dankje.' Olette plofte op haar stoel neer en pakte een boek uit haar tas. 'Zeg maar wanneer je klaar bent, dan stop ik wel met lezen. Ik moet dit namelijk lezen voor het onderzoek snap je.' Hermelien knikte en draaide zich om. Ze mokte nog een paar minuten maar ging daarna meteen aan het werk.

'Je kunt stoppen met lezen, ik ben klaar.' Olette keek op van haar boek en zag Hermelien net haar veer nog opbergen. 'Ow, Oké dan.' Ze stopte een stukje perkament ik de bladzijde en sloot het boek die ze vervolgens weer in haar tas stopte. 'Dus, wat nu?' Vroeg ze. 'Nou, we kunnen nog even kletsen als je wilt, daar was het samen studeren voor bedoeld.' Olette knikte. Maar nog voor ze haar mond open kon doen liep Omber het lokaal in. 'Hallo meisjes, wat doen jullie in dit lokaal?' Olette stond op. 'Sorry professor, maar we kregen toestemming van professor Andeling om hier te mogen studeren. We kunnen namelijk niet samen in een leerlingenkamer studeren aangezien we allebei in een andere afdeling zitten.' Omber knikte en liep naar haar tafel toe. 'Laat me maar eens kijken naar het huiswerk die je hebt gemaakt.' Ze maakte alle rollen open en zag op elke rol netjes al het huiswerk opstaan. 'Zo te zien doet u uw huiswerk goed mevrouw Waterclear. Eens kijken wat u allemaal af hebt mevrouw Griffel.' Ze bekeek Hermelien's rollen maar die waren ook allemaal netjes. 'En hebben jullie hier ook toevallig spreuken geoefend?' Olette schudde haar hoofd. 'We hadden dat niet nodig, we zouden alleen maar maakwerk doen professor.' Zei Hermelien. Omber trok haar neus op. 'Als jullie maar weten dat jullie moeten oppassen met wat jullie doen. Spreuken zijn gevaarlijk dus moet je ze het minst mogelijk doen.' 'Ow, ik gebruik bijna altijd de lumos spreuk. Is dat ook gevaarlijk?' Omber knikte. 'Zelfs kleine spreuken zijn gevaarlijk meisje.' Olette keek haar met grote ogen aan. 'Ow! Dan moet ik echt oppassen. Bedankt dat u mijn ogen wat beter hebt geopend professor.' Omber glimlachte. 'Geen probleem, ik help graag leerlingen.' Ze draaide zich om en liep zonder een blik waardig te keuren op Hermelien het lokaal uit. 'Meende je dat net serieus?' Olette keek haar aan en begon te lachen. 'Denk je nou serieus dat ik ooit Omber ga geloven met alle onzin die ze ons verteld?!' Hermelien knikte langzaam. Olette stopte met lachen en keek haar serieus aan. 'Hoe dom denk je dat ik ben.' Hermelien bleef even stil maar Olette werd zo rood dat ze het uitproestte van het lachen. 'Ik ben inderdaad niet de slimste nee.' Hermelien lachte mee.
'Maar ik ben slim genoeg om te zien wat goed is en wat niet. En Omber is helemaal niet goed.' Zei ze even later toen ze de laatste dingen opruimden. 'Dat is waar, maar waarom ga je dan met Malfidus om?' Olette glimlachte. 'Hij is de eerste vriend die ik had, hem zou ik nooit niet kunnen mogen of haten zelfs. Als je hem net zo goed kent als ik snapte je vast wel wat ik bedoel.' Hermelien knikte. 'Maar waarom doet hij dan zo... onaardig tegen andere?' Olette grinnikte. 'Reputatie. En omdat ik zijn reputatie nogal beschadig is hij wat minder "geweldig", dus probeert hij zijn reputatie te herstellen. Hij wilt nog steeds vrienden met mij blijven wat ik erg waardeer, maar door met mij rond te hangen maak ik het alleen maar moeilijk voor hem.' Ze gaf een zucht. 'Ik ga maar weer terug naar de leerlingenkamer. Ik zie je wel weer bij het avondeten.' Hermelien knikte. 'Ik zeg dan wel dat we klaar zijn met studeren.' Olette knikte, zwaaide en liep het lokaal uit, ze wou even haar spullen wegleggen.

Tijdens het avondeten kijkt Hermelien even naar Olette die in haar eten zit te prikken. 'Hey Ginny,' Ginny keek weg van Ron die alles dat op zijn bord lag probeerde in zijn mond te proppen. 'Ja?' 'Ik vroeg me af of je iemand kon helpen met een liefdes probleem.' Ginny begon te stralen. 'Mis je Viktor?' Hermelien grinnikte. 'Ik heb het niet over mezelf, maar over Olette.' Ginny sprong blij op. 'Hier zat ik al het hele jaar op te wachten!' Een paar mensen keken haar verbaasd aan. 'Toen kende je haar nog niet.' Ginny ging weer zitten. 'Al een half jaar dan.' 'Dat is iets beter. Dus je helpt haar?' Ginny knikte. Ron slikte -tot ieders verbazing- het eten door. 'Over wie hebben jullie het?' Ginny grijnsde. 'Niemand, het is een meidending, niet interessant voor jou.' Ron fronste, maar propte maar meteen iets in zijn mond. 'Morgenochtend goed?' Ginny knikte en ging weer verder met haar gesprek met Harry.

Omdat ik een pechvogel ben heb ik net mijn arme vinger verbrand. Hij vraagt om medelijde, kudo's en reactie's omdat hij zo hard zijn best heeft zitten doet om nog steeds te kunnen typen. Dus jullie begrijpen vast de hint wel