09- And I try to remember that the only people who can hurt you, the once are that you love

Zij-
Ik gil. Hopeloos blijf ik naar de hand staren. Dan trek ik mijn vest uit en spring het water in. Ik til de persoon op en breng hem naar de kant. Het is een jongen van ongeveer dezelfde leeftijd als mij. Hoestend opent de jongen zijn ogen. Hij geeft over. ‘sorry,’ zegt hij. ‘Waarvoor?’ roep ik verbaasd. ‘Dat je me uit het water haalde.’ Hij slaat zijn ogen neer. Dan zie ik pas wie het is. ‘’Hey makker, hoe kom je zo nat??’ Ik schrik van Dean die achter me staat. ‘Zeg je nou niks meer??’vraagt Dean ongeduldig. ‘Hij wou zichzelf verdrinken,’ zeg ik uiteindlijk maar. Deans mond schiet open. Dean loopt weg. Ik bijt op mijn lip. Bang voor de reactie. ‘Moest je dat nu echt zeggen?’ daar is de reactie. Ik draai me om en loop weg.

Hij-
Ik zucht diep als ik merk dat Olivia is weggelopen. Ik voel me nu echt heel erg stom!! Maarja, ik had denk ik even een aanval ofzo. Langzaam probeer ik op te staan maar ik ga snel weer zitten. Ik voel me vreselijk. Weer geef ik over. Ik ga even liggen en val al snel in slaap.

Zij-
Moest ik hem daar wel alleen laten zitten? Ik sla tegen mijn hoofd. Ik ga op een bankje zitten en zucht heel diep. Waarom moest ik dat ook perse zeggen?? Ik haat mezelf!! Ik zie dat Dean mijn kant op loopt. Ik sta op en ren weg. ‘Olivia,’ roept hij me hoopvol na. Ik blijf doorrennen, zonder om te kijken. Weer stromen de tranen over mijn wangen. Dan struikel ik. Ik voel vreselijke pijn aan mijn hoof. Zwakjes hoor ik de stem van Dean. ‘Olivia, kan…’