028

En ja hoor, daar stond de kerel, samen met Ibrahim. “Hey.” Zei Ibrahim glimlachend, meer tegen Wendy als tegen mij. “Hey.” Zeiden we in koor. “Waar is de rest?” Vroeg ik nieuwsgierig. Gregory keek mij onschuldig aan. “Niet op komen dagen.” Ik keek hem met grote ogen aan, ze hebben wat?! “Just kidding, ze komen een weekje later, Rik zijn tour is nog niet afgelopen en de anderen komen met hem mee.” Ik knikte vervolgens mijn hoofd, ik dacht al. “Guys, het vliegveld staat te wachten.” Onderbrak Ibrahim. Ik pakte mijn koffer weer en liep naast Gregory. “Als je maar weet dat ik naast jou zit en niet naast die tortelduifjes.” Zei ik vastberaden. Gregory grinnikte. “Is goed joh, snap ik volledig.” Terwijl we samen keken naar Ibrahim die zijn arm om Wendy had geslagen en zo verder liep. Net voor de trap van het vliegtuig stond een mens op onze koffers te wachten en ik gaf hem netjes af. Daarna gingen we het vliegtuig in en ik ging naast Gregory zitten. Ik pakte mijn mobiel en zette die braaf uit. Na zo’n 10 minuutjes wachten, stegen we eindelijk op. Eenmaal in de lucht pakte ik mijn iPod en oortjes. “Wet” van Nicole Scheringer kwam er uit mijn oortjes. Een beetje neuriënd met de muziek begon ik een beetje te verzinken in mijn gedachte. Zonder dat ik het doorhad, legde ik mijn hoofd op Greg zijn schouder en al snel viel ik in slaap.

Pling! Ik schoot wakker en keek Gregory aan. “Wow, rustig aan! Het is gewoon een lampje dat aanspringt zodat je je gordel omdoet.” Zei Gregory grinnikend. Ik knikte verward en deed mijn gordel weer aan. Ik voelde mijn oren langzaam dichtklappen en wist meteen dat we gingen landen. Na een kwartier waren we dan ook al op de grond. Ik klikte de gordel los en stond op om me vervolgens uit te rekken. Daarna ging ik uit het vliegtuig, waar we even moesten wachten op onze koffers. Na daar een paar minuutjes gewacht te hebben, kregen we eindelijk onze koffers. We liepen naar een bus en die bracht ons naar het hotel, wat een mooi ding zeg. We checkten in en gingen naar onze hotelkamer. Helaas waren het twee hotelkamers, dus moest ik samen in een bed met Gregory. Ik gooide mijn koffer op het bed en liet mijzelf er naast vallen. “Mijn koffer heeft jou slaapplaats ingenomen, zoek maar een ander.” Zei ik zuchtend. “Nee jij gaat maar een andere zoeken, jij hebt tenslotte niet betaald.” Ik keek hem quasi-beledigd aan. “Mijn koffer anders ook niet hoor.” Gregory begon te lachen en schudde zijn hoofd. “We gaan maar eens kijken of de tortelduifjes er al uit zijn aan welke kant wie gaat slapen.” Ik grinnikte en veerde toen omhoog.

---

WOW ik heb weer 3 abo's erbij
thank you (:

---

sorry voor het korte deeltje,
maar ik moest weer ff iets plaatsen...
hopelijk vinden jullie dat niet erg?