Chapter Nine.

Het was kamer 218, dus dat betekende dat het op de tweede verdieping was en niet te ver om uitgeput te zijn. We kwamen bij de kamer en Niall klopte op de deur. "Binnen?" vroeg een vrouwenstem. Niall deed de deur open en er mijn tante, oom en nichtje zaten in de salon. "Kijk, wie ik mee heb." zei Niall enthousiast. Mijn tante stond al snel op, kwam naar mij en omhelsde me zo stevig dat ik bijna stikte. "Hey, alles goed hier?" vroeg ik aan hen. "Tuurlijk. Hoe is het met jou in België?" "Het gaat z'n gangetje. Ik moest de groeten doen aan jullie van m'n ouders." "Doe ze de groeten terug als je terug gaat." zei mijn oom. Eli was de enige die nog zat dus ik ging naar haar. "Wat is er, Eli?" Ze was blijkbaar aan het dagdromen, want ze werd plotseling wakker. "Morgen is het weer school en ik heb er geen zin in." zei ze met een pruillipje. "Oh, maar ik dacht dat je school zo leuk vond." "Ja, ik vind het nog steeds leuk. Alleen zijn er zoveel mensen die naar mij komen en ze vragen steeds dingen over Niall. Dat vind ik gewoon niet meer zo leuk." "Ach, dan zeg je dat toch gewoon." Eli haalde haar schouders op. "Je moet zeggen: 'Ja, mijn broer is Niall van One Direction. Nee, ik wil niet meer op jullie vragen antwoorden over hem.' Dat helpt meestal, hoor." zei ik en ik gaf haar een schouderklopje. "Ik zal proberen." De resterende tijd praatten we over van alles en nog wat. Maar uiteindelijk was het tijd dat Niall en ik terug naar zijn huis gingen. We besloten om nu maar terug met een taxi te gaan want Niall wou niet meer opgehouden worden door fangirls. De rit duurde niet lang en we waren binnen de vijf minuten al bij zijn huis.