Just a normal day...

'Hm, ja zo is het goed.', denk ik bij mezelf. Ik zit gebogen over een tekening aan mijn bureau. "Fay, kom je eten?", hoor ik ineens achter me. Ik draai me om en veeg een pluk haar uit mijn gezicht. In de deuropening staat mijn zus Lexie lief naar me te lachen. "Ja ik kom er zo aan" hoor ik mezelf zeggen, maar mijn gedachten zitten nog bij mijn tekening. Lexie loopt naar me toe. "Wat voor kunstwerk heb je nu weer gemaakt?" Ik laat haar mijn tekening zien. Lexie slaakt een zucht van bewondering. "Fay je kan hier echt beroemd mee worden als je zo doorgaat!... Nou ik ga naar beneden, kom je ook zo?" "Tuurlijk." antwoord ik. Lexie loopt de kamer uit. Ik bekijk de tekening nog even en hang hem dan op aan mijn prikbord. 'Laat ik ook maar gaan eten', denk ik. Ik loop de grote marmeren trap af. Lexie zit al aan tafel en praat gezellig met Stella, onze keukenmeid. Mijn moeder is een beroemd modeontwerpster en altijd bezig met modeshows en dergelijke. Mijn vader... Ik weet niet eens waar hij is. Hij is volgens mij een succesvol goochelaar en altijd op reis met het circus waar hij werkt. "Ha Fay daar ben je!", hoor ik ineens de opgewekte stem van Stella. Ik schrik op uit mijn gedachten. "Je bent laat! Je moet zo naar school." Stella is echt een schat. Ze is als een tweede moeder voor me. "Ja sorry" "nou ga nu maar snel eten en dan kan je naar school. Ik knik en ga zitten. Snel werk ik een boteram naar binnen en pak mijn tas. In de hal staat Lexie al te wachten met mijn jas.
En nu begint een lange schooldag...