XXII

Alice Potter

Ik kijk haar met grote ogen aan waardoor ze begint te grijnzen. ‘Op wie?’
Rose kijkt me zo nieuwsgierig aan, dat ik wel moet lachen. Maar waar ik daarnet nog zo tevreden was met haar komst, moet ik toch zeggen dat ik nu liever naar James zou kijken dan hier zitten. Ontkennen heeft weinig nut en terwijl ik een oplossing probeer te bedenken, staart ze me nieuwsgierig aan. ‘Ehm… Ik…’
‘Alice!’ Ik geloof dat dit de eerste keer in mijn leven is dat ik blij ben om James te zien. Helaas is hij niet alleen en als Sirius naar me glimlacht, voel ik dat ik rood word. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat Rose begint te grijnzen.
Ik kijk James vragend aan en probeer zo goed als mogelijk mijn omgeving te vergeten. ‘Wat is er?’
Hij haalt zijn schouders op. ‘Niks.’
‘Oh… Oké…’ Ik kijk hem verbaasd aan.
‘Maar vanavond wil ik even met je praten.’ Hij grijnst even en loopt dan weg.
Geïrriteerd kijk ik hem na. Onduidelijk joch…
‘Dus… De vriend van je broer he?’ zegt Rose grijnzend.
Ik voel dat ik weer rood word en kijk naar mijn schoenen. ‘Nee,’ mompel ik en sta dan op. ‘Ik moet naar de les.’
Rose kijkt me glimlachend aan, op een manier die niet veel goeds kan voorspellen. En om het onvermijdelijke kruisverhoor over mijn verliefdheid uit te stellen, besluit ik alvast om tijdens de lunch niet bij Lucy en Rose te gaan zitten. Misschien kan ik wel bij Lily gaan zitten, ook een mooie kans om James eens flink af te kraken…