Chapter thirty-five

Ik sta op het podium in de concertzaal. Hier ga ik straks optreden. Chris komt het podium op lopen en drukt snel een kus op mijn wang. 'Succes straks.' Zegt hij.
'Dankjewel.' Zeg ik afwezig.
'Wat is er?' Vraagt Chris.
'Niets.' Lieg ik. Er is wel iets. Ik heb het gevoel dan Ryan me haat. Dat denk ik omdat hij gister opeens offline ging. Ik hoop wel dat hij me nog even succes komt wensen.
'Ik ga even naar het toilet.' Zegt Chris en hij loopt het podium af. Ik loopt ook het podium af en ga in het midden van de zaal staan. Straks staan al mijn fans hier. Ik ga op de grond zitten. Ik schrik me dood als ik opeens een hand op mijn schouder voel. Ik draai me om. 'Ryan!' Zeg ik blij.
'Jus, het spijt me echt heel erg dat ik gister opeens offline ging. Maar je had het goed geraden. Chaz is de jongen waar ik iets voor voel. Nee, niet iets, maar heel veel. Maar ik kan het hem niet vertellen. Want die keer in de tuin zei ik tegen hem dat ik niet voor hem voelde, maar toen loog ik. Want ik voel al heel lang iets voor hem.' Ratelt Ryan aan een stuk door. Hij heeft niet in de gaten dan Chaz achter hem staat.
'Ryan?' Zeg ik.
'Ja?' Zegt Ryan terug.
'Draai je eens om.' Zeg ik en Ryan draait zich langzaam om. Ik merkt dat hij schrikt als hij in de gaten heeft dat Chaz al die tijd al achter hem stond.
'Vraag het.' Sis ik naar Ryan.
'Chaz, wil je me vriend zijn?' Vraagt Ryan aan Chaz. Chaz weet niet wat hij moet zeggen.
'Ga op je knieën.' Sis ik tegen Ryan. Ryan gaat snel op zijn knieën.
'Chaz, wil je alsjeblieft mijn vriend zijn?' Vraagt Ryan nog een keer. Chaz knikt. Ryan staat op en geeft Chaz een knuffel. Chaz steekt zijn duim naar me op en ik tover een glimlach op mijn gezicht. Ik haal mijn mobiel uit mijn zak en knik Twitter aan. '@Justinbieber: Love is so beautiful.' Schrijf ik. En ik kijk glimlachend naar Ryan en Chaz die elkaar nog steeds knuffelen.