011 ||

De dagen erna gingen snel aan mij voorbij. Ik was na het voorval met scorpius naar binnen gelopen en leefde nu de afgelopen 5 dagen geisoleerd, ik praate met niemand en staarde alleen maar voor me uit. ik was alleen nog maar aan het na denken over alles wat er was gebeurd de afgelopen tijd, en eignelijk heel mijn leven en met name over dat ik was veranderd. Hoe had het kunnen gebeuren, en gek genoeg was het niet negatief maar of het echt positief was was ik ook nog niet achter. Ik had gewoon behoeft aan rust om er over na te denken, en gelukkig respecteerde albus dat want ik had niks meer van hem gehoord, en gelukkig ook niet van mijn broer want daar zat ik helemaal niet op te wachten. Hij was eingelijk nog de grootste ergernis waar ik over aan het denke was, hoe kon het dat hij niet meer bang voor mij was? Voor mij! Dat was hij altijd al geweest, al toen we peuters waren en hoe ouder we werden hoe erger het werd, zeker nadat toen ik een jaar of acht was ik hem tijdens een ruzie in een pad had veranderd, en mijn ouders waren twee dagen op zoek naar hem voor ik hem terug veranderde. Eigenlijk best grappig als je er over na denkt. Maar nu was het zaterdag en moest ik met albus aan ons verslag gaan werken wat samenwerken betekende wat als uitkomst had dat ik weer moest gaan praten.


‘hee Amilia’ hoorde ik hem al van een afstandje naar mij roepen, het was nog rustig op de gangen want de meeste leerlingen lagen nog op bed, het was immers weekend. ‘hoi Albus’ kwam er bijna onverstaanbaar uit. ‘hoe is het’? vroeg hij. ‘gaat wel’ kwam er flauwtjes uit mijn mond, ik kon hem moeilijk vertellen dat ik nog al in de knoop zat met mijzelf en met mijn gedachte. ‘nog last gehad van je broer’? vroeg hij terwijl we naar binnen liepen. ‘nee hoor, en anders kon ik hem makkelijk aan’ ‘ja ik weet dat je goed met aanvals spreuken bent’ grinnikte hij. Eigenlijk best grappig, doordat ik hem practies probeerde te vermoorden zijn we nu een soort van richting vrienden geworden, wat we waren wist ik eigenlijk niet, want ik heb nooit echt ‘echte’ vrienden gehad. Danielle en Leanne noemde zich wel vriendinnen maar het waren meer twee afdelings genoten die achter me aan liepen en af en toe met me praaten. Oke Danielle was misschien wel een beetje een vriendin maar dat was omdat ik haar al zo lang kende en zij mij.


We waren nu al ruim 3 uur aan het zoeken naar dingen om in het verslag te zetten en ik was het helemaal zat! Ik slaakt een geeirteerde zucht. ‘we moetten nog even hoor’ lachte albus ‘ja helaas wel’ klaagde ik. ‘en, ga je je nog opgeven voor het quidditch team’? verbrook hij de korte stilte. ‘ik weet het niet, het was wel gaaf om te doen maar ik denk toch niet dat mijn broer me toelaat in het team’ en ik heb geen zin om het elke dag te zien wilde ik er nog achter aan zeggen maar ik liet het achterwegen. ‘ik zou het toch maar proberen, ze worden dik ingemaakt zelf door hufflepuff dus ze kunnen elke goede speler gebruiken, zelfs je broer weet dat’! grinnikte hij. ‘misschien’ was mijn reactie. ‘morgen zijn de try outs’ en dan ga jij je gewoon aanmelden, anders doe ik het voor je’ drijgde hij met een lag op zijn gezicht.