Klein stukje hoofdstuk 4/ hoofdstuk 5

‘o, shit’ zei ik. ‘ik moet zo mijn wachtronde lopen’
‘hoelang moet je lopen?’ vroeg ze bedenkelijk.
‘4 uurtjes’ zei ik een beetje bedroeft.
‘dan ga ik nog even naar huis en dan zie ik je over 4 uurtjes op het strand, oké?’
‘is goed’
Met dit vooruitzicht liep ik naar buiten en rende snel het bos in, terwijl ik een grote sprong maakte trok ik in één keer mijn broek uit en liet hem vallen terwijl ik al half veranderde.
‘jij bent vroeg’ hoorde ik Seth denken.
‘dat valt wel mee’ dacht ik terug.
Ik was maar 5 minuten te vroeg.
‘als je maar niet denkt dat Quil je eerder komt aflossen hoor’ grinnikte Seth.
‘dat zou wel eens leuk zijn, maar waarschijnlijk heb je gelijk en is hij de tijd vergeten en komt hij sowieso te laat’ dacht ik.
Quil was nu op het stadium met Claire waar ik ongeveer een jaar geleden was met Nessie. Hele goede vrienden. Over 3 jaar zal dat ook wel veranderen, misschien zelfs eerder.

Hoofdstuk 5
Ik was net mijn laatste rondje bezig toen Quil zich veranderde.
‘dat werd ook eens tijd’ dacht ik grinnikend.
‘hé, ik ben niet te laat hoor.’ dacht hij licht beledigt terug.
‘je was zeker weer bij Claire?’
‘ja en ze wilde dat ik bleef.’ ik zag in Quils gedachte hoe hij daarover dacht.
‘ze is pas 12 Quil, je moet nog even geduld hebben.’ dacht ik grinnikend.
‘weet ik.’ dacht hij lichtelijk teleurgesteld. ‘waar is Seth eigenlijk?’
‘die is net een half uurtje geleden weg gegaan.’
‘oké’
‘en ik ga nu ook.’
‘bye’
‘o en als Leah niet over 10 minuten veranderd is mag je haar gaan halen’ dacht ik nog vlug voordat ik terug veranderde.
Ik rende het laatste stukje door het bos naar het strand waar Nessie op me zou wachten. Net toen ik dacht dat ze er niet was zag ik haar bruine krullen boven water komen. Snel rende ik de zee in en zwom naar haar toe. Ondertussen had ze me al gezien en zwom grijnzend richting mij.
‘ik dacht ik neem even een afkoeling.’ zei ze terwijl ze me een klein kusje op mijn mond gaf.
‘ik heb je gemist’ mompelde ik voordat ik haar terug kuste.
Voordat ik wist wat er gebeurde lag ik in het water met Nessie boven op me. Ze begon eerst te grinniken, maar al snel was ze aan het lachen.
‘wat is er?’ vroeg ik.
‘je-je had je ge-gezicht moeten zi-ie-en.’ ze kreeg de zin niet in één keer uit.
In één vloeiende beweging drukte ze haar hand op mijn wang en liet ze mijn verbaasde gezicht zien. Ik moest grinniken en niet veel later lagen we met zijn tweeën half onder water te lachen.

Nessie lag half op mijn schoot te slapen en ik keek naar één of ander vaag programma. Volgens mij hete het spongebob. De roze zeester deed weer eens heel erg dom, waardoor spongebob zijn rare lach lachte.
Nessie knipperde versuft en kwam moeizaam omhoog.
‘hoe laat is het?’ vroeg ze slaperig.
‘6 uur, hoezo?’ zei ik snel toen ik op de klok keek.
‘ik moet om half 7 thuis zijn, want dan heeft Esme het eten klaar staan.’
‘oké, zullen we dan maar beginnen te lopen dan hoeven we ons niet te haasten’
‘oké’
We stonden op en liepen langzaam richting het grote huis. Af en toe bleven we even staan en dan trok Nessie mijn hoofd naar beneden en stonden we weer te zoenen. Ik was de gelukkigste man op aarde, dacht ik bij mezelf.
‘waar denk je aan?’ vroeg Nessie nieuwsgierig.
‘ik dacht eraan dat ik nu de gelukkigste man op aarde ben’ zei ik met een halve glimlach.
Nessie kreeg een blosje op haar wangen.
‘moet je nu blozen?’ vroeg ik geamuseerd.
Alweer trok ze mijn hoofd omlaag en zette haar lippen op de mijne.