- 036.

Weken verstreken en met een rustig gevoel kon ik toekijken hoe Amber langzaam weer zichzelf terugvond. De jongens waren hartstikke lief voor haar en ze leek bij iedereen wel op haar gemak. Ze begon ook alweer wat streken uit te halen en Niall was niet beroerd om haar te helpen met het uithalen van die streken. Ik vond het heerlijk om elke dag bij haar in de buurt te zijn, maar ging langzaam wel stuk aan het idee dat een relatie er praktisch niet meer in zou zitten.
Nu waren we opweg naar het appartement van Harry en mij in Londen. We hadden genoeg plek voor iedereen en de tour was voor nu alweer af. Wel hadden we genoeg rehearsals voor de wereldtour, maar Amber leek niets erg te vinden en ging overal mee naar toe, tot vreugde van de jongens en mij. Ik probeerde mijn blik op de weg te houden, terwijl de geluiden achter in de auto me toch wel bezig hielden. Amber had pontificaal plaats genomen op Niall's schoot, toen ze merkte dat de auto vol was en hij hield haar enorm bezig. Liam en Zayn probeerden zijn vermoeidheid bij te werken en hij lag met zijn hoofd tegen het raam. Harry zat naast me en merkte dat ik was verzonken was in gedachte.
'Wanneer ga je haar nou op een date vragen?' Vroeg hij zachtjes. Ik kon het nog net horen boven het gegiechel van Amber en Niall en ik haalde mijn schouders op. Dit was frustrerend. Hij keek me even aan en ik haalde mijn schouders op. 'Je moet het wel gaan proberen, anders ga je spijt krijgen en geloof me, het zal pijn doen aangezien je elke dag bij haar bent.'
Ik zuchtte, soms was Harry echt te volwassen voor zijn leeftijd. Ik keek even in de spiegel en mijn ogen maakte direct contact met die van Amber, wat was ze toch mooi. En zo niet bereikbaar. Het deed me pijn, ik had haar toen voor me moeten winnen. Ik had er toen voor haar moeten zijn, maar dat was ik niet en daar had ik nu last van. Haar ogen lieten me zien dat ze gelukkig was en haar glimlach maakte het alleen maar sterker. Al weken hadden we niet meer over Kyle gepraat, alleen omdat we wisten dat ze er zelf ook niet over wou praten. Zo was ze gewoon. Ze loste problemen altijd zelf, en in stilte op. Zo was dat ook toen haar vader overleed en haar moeder een affaire gehad bleek te hebben. Ze deed het allemaal zelf.
Ik stuurde de auto onze straat in en parkeerde hem netjes voor het gebouw. Meteen sprong iedereen uit de auto en ik volgde hun voorbeeld. Een paar nieuwsgierige meisjes stonden verderop en ook konden we een aantal paparazzi niet over het oog zien. Ik zuchtte, draaide de deur op slot en wandelde achter de rest aan. Trots had Harry de deur al opengegooid om Amber elk deel van ons appartement en gebouw zelf te laten zien. De andere jongens waren er al vaak genoeg geweest. Als het even kon, was dit ook ons vluchtpunt. Amber keek nieuwsgierig om zich heen, maar toen ze zag dat ik er een beetje achter aan sjokte, kwam ze naar me toe en knuffelde ze me even. 'Ik ben hier dankzij jou, I love you! Je bent mijn beste vriend, ik zou nooit meer zonder je kunnen.'
Zonder iets te zeggen sloeg ik mijn armen ook even om haar heen en negeerde blikken van Harry. Ik wist ook wel dat ik mijn best voor haar moest gaan, mocht dit meer worden dan alleen een vriendschap. Niet veel later voelde ik haar lippen tegen mijn wang en ik zuchtte, ik ging echt mijn best voor haar doen.