Tussendoor.

Ruim 10 jaar geleden is het alweer dat ik samen met jou voor de eerste keer op een feest stond. Je zei tegen me hier neem dit maar dan ervaar je het allemaal nog intenser. Ik keek naar het blauwe pilletje in je hand en dacht ach waarom niet. Toen hij begon te werken keek ik je aan, je was nog mooier dan ik je altijd al had gevonden. Met je zwarte haar, je blauwe heldere ogen met lange zwarte wimpers en je volle lippen. Ik voelde me intens verliefd en intens gelukkig!

Jarenlang gingen we samen naar feestjes, dansten we samen tot diep in de nacht en als we thuis kwamen luisterden we naar The Doors en bedreven we intens de liefde. Elke dag leefden we toe naar het weekend en speurden we partyflock af naar de leukste feestjes. Als we op een feest stonden gingen we vaak zitten om naar andere mensen te kijken. Met z’n tweeën hadden we de grootste lol om iedereen die daar stond. We dansten, kusten, lachten, gingen naar de klote, luisterde naar de harde beats die uit de speakers kwamen. Het was de mooiste tijd van mijn leven en ik dacht dat we altijd samen zouden blijven.

Wat ik nooit had kunnen weten was dat jouw leven niet bestemd was om lang door te gaan. Dat er een reden was dat je altijd alles per direct moest doen en nooit iets uit kon stellen. Dat je een reden had om zo intens je weekend te beleven en alles eruit te halen wat erin zat. En die reden was dat je niet ouder zou worden dan 22 jaar. Door een stomme fout, een moment van een paar seconden waarin alles fout ging, ben ik je kwijt geraakt. Voor altijd.

Lange tijd kon ik niet meer genieten van een feestje maar dat is nu allang voorbij. Het is nu al zo’n tijd geleden. En moesten we vroeger altijd lachen om oudere mensen die nog naar feesten gaan, nu sta ik daar zelf ook. Maar ik doe het voor jou, voor ons. Want heel soms als ik op een feest ben, zie ik je weer staan en kijk je me aan met je mooie blauwe ogen en pak je mijn hand vast en ben je heel even heel dichtbij.