Hoofdstuk 17: Het nieuwe trimester

Toen we aan het King’s Cross Station aankwamen, zagen we dat Lucius en Rodolphus er ook al waren. “Hé Dames, de heren zullen uw koffers alvast naar uw wagon brengen” zei Rodolphus. Lucius pakte Nele’s hand vast “Wacht op me” hij knipoogde en weg waren ze. Ik keek naar Nele om te zeggen hoe idioot die jongens wel niet waren toen ik zag dat ze met een rood gezicht en een dromerige glimlach was aan het staren naar de deur waardoor Lucius net verdwenen was. “Hé Nele! Ben je er nog?” “Huh? Ja, vind ik ook” “Duidelijk niet dus…”
“Dus, dames, hoe was jullie vakantie?” “Goed he, en die van jullie?” “Ge-wel-dig! Het huis van Luciu…” “Hum hum” onderbrak Lucius hem “De villa” “Jaja, oké dus, de villa van Lucius’ vader was abnormaal groot en cool en… wauw!” “klinkt leuk” “Hé Nele, we hebben ook een zwerkbalveld, als je wil, mag je volgende vakantie wel mee naar mij, dan kan je laten zien hoe goed je bent” nog voor Nele iets kon zeggen antwoordde ik al “ja, hoor Lucius, we komen zeker volgende vakantie” “Wie zegt dat jij ook uitgenodigd bent, Zwarts?” ik gaf hem een por en ging nog snel dag zeggen tegen mijn ouders, want de trein zou zo vertrekken. Toen ik terugging zag ik dat alleen Rodolphus er nog stond. “Waar zijn Nele en Lucius?” “Die zijn al naar de coupé.” “Oeh, spannend” ik knipoogde naar Rolph. En inderdaad, toen we aankwamen, waren Nele en Lucius in een nogal innige omhelzing “Boe!” verschrikt keken ze op “Oh, zijn jullie er ook al?” “Ja maar trek je van ons niets aan hoor, of heb je misschien liever dat we naar een andere coupé gaan?” “Ja hoor, Rodolphus, dat zou jij wel willen he, alleen met Bellatrix” plaagde Lucius. Nu bloosde Rodolphus zelfs en ik keek van de één naar de ander en we schoten allemaal in de lach. De rest van de reis lieten Nele en Lucius elkaars hand niet meer los, en elkaars lippen ook maar soms, als ze iets wilden zeggen, dus speelde ik en Rodolphus maar wat partijtjes toverschaak.
Toen we weer aankwamen aan het kasteel werden we in de gang al direct aangesproken door Anderling, “Juffrouw Prins en Meneer Malfidus, jongens en meisjes van de eerste graad mogen niet intiem zijn met elkaar!” Nele en Lucius lieten elkaar snel los, maar in de leerlingenkamer begonnen ze weer te flirten. Zo kreeg ik de kans om Rodolphus beter te leren kennen. Ik kwam erachter dat hij een erg zachte, aardige jongen was, maar die in een familie vol haat en arrogantie was opgegroeid, een beetje zoals Nele vond dat ik was, dus.
Toen we gingen slapen, wou Lucius de trap naar de meisjesslaapzaal oplopen (om te lachen weliswaar), maar die veranderde in een glijbaan, zodat hij er terug afgleed. In de slaapzaal kon Nele me het hele verhaal vertellen…
Lucius POV

“Dus je bent op haar afgestapt en hebt haar verteld wat je voelt? Dat meen je niet, man!” “Jawel, wat is daar mis mee?” Ik keek Rodolphus uitdagend, maar ook vragend aan “Stel dat ze je had afgewezen? Haha, man, dan had je echt voor gek gestaan!” “Ja wel, een beetje risico mag he” zwijgend liepen we verder naar de grote zaal. Ik vroeg me af of Rodolphus gelijk had.. Wat als Nele me afgewezen had? Maar dat was toch niet zo? Moest ik me dan zorgen maken? Maar als ze me nu zou dumpen, kon ze alles in geuren en kleuren tegen iedereen vertellen. Maar toch liever dat dan zoals Rodolphus af te wachten en te hopen dat ‘zijn’ Bella ooit zou laten merken dat ze hem wel mag. Van Bellatrix! Haha, hij zou beter moeten weten! Die meid is toch veel te hooghartig om dat toe te geven, als het al zo was.
Bij de ontbijttafel kwam Nele op me af gelopen en gaf me een kus “Hé, had je ons niet zien zitten?” “Oh, hej uhm, jawel…” “Waarom kwam je dan niet bij ons zitten? Is er iets?” “Nee, uh, ja, uh, kan je even meekomen?” “Ja tuurlijk…”
Op en rustig plekje buiten de grote zaal stopten we. “Ik wou je eigenlijk iets vragen, maar ik weet niet goed hoe ik het je moet vertellen… Stel nu, dat het… uit zou raken… tussen ons. Zou je dan tegen anderen zeggen wat ik je in het station verteld heb?” “Nee, tuurlijk niet! Waarom denk je dat?” “Ik vroeg het me gewoon even af… en vond je het dan ook niet belachelijk, dat ik dat verteld heb?” “Nee, Lucius, ik vind het juist heel erg lief. Zullen we nu gaan eten?” “Ja tuurlijk! Bedankt, ik voel me al een stuk beter!”