|| Thirty Three

Dit keer waren er geen onweer, bellende vriendinnen en ex-vriendjes die ons stoorde. Dus hadden we alle tijd, en die gebruikte we optimaal.
Een tijd lang lagen we dicht tegen elkaar aan, kussend of pratend. We probeerde de sterren te tellen, en Aiden beweerde dat hij er 5,4783 miljard had geteld.
“Geloof je me niet?” vroeg hij toen ik hem uitlachte.
“Natuurlijk wel” zei ik zo serieus mogelijk maar ik schoot weer in de lach.
Als straf kreeg ik een kieteldood gevolgd door een lange zoensessie.
“Even op adem komen hoor” zei ik nadat we elkaar los gelaten hadden. Aiden schoot in de lach. “Het is jouw schuld hoor!” zei ik.
“Ik kan ook weg gaan hoor” zei Aiden.
“Nee!”riep ik en ik ging met mijn hoofd in zijn schoot liggen. Hij woelde met zijn handen door mijn haar en ik sloot mijn ogen. “Ik ben veel te blij dat je er bent” mompelde ik.
“Ik ben blij dat ik mee gegaan ben op deze vakantie, ik had nooit kunnen bedenken dat het zo zou worden” zei Aiden.
Ik opende mijn ogen en keek naar hem. Hij staarde afwezig in de verte.
“Je mist haar, hè?”
“Je hebt geen idee.”
Ik ging rechtop zitten.
“Denk je echt dat ze vermoord is?”
Aiden zuchtte gefrustreerd. “Ik weet het niet! Ik kan er gewoon niet over uit. Het idee alleen al maakt me gek.”
“Hé”zei ik en ik pakte zijn hand. “Ik ben er voor je. En ik geloof je.”
Aiden draaide zich naar me toe. Ik zag dat hij tranen in zijn ogen had.
“Sorry” zei hij. “Je zult me nu wel een watje vinden.”
“Niet zo onzeker jij, meisjes houden juist van sentimentele jongens.”
Ik duwde hem tegen de grond en ging tegen hem aan liggen, met mijn hoofd in het holletje onder zijn schouder.
Aiden slaakte een diepe zucht. “Dank je Sophie.”
“Graag gedaan Aiden.”
Aiden lachte en kneep in mijn zij.
“Aaah!” gilde ik en ik maakte een soort vage stuiptrekking. “Je weet dat ik niet tegen kietelen kan” zei ik quasi boos.
Meteen kreeg ik mijn tweede kieteldood deze avond.
“Hou –hahahahha- op –hahahaha-!” gilde ik.
“Wat zei je? Ik verstond het niet, je lachte te hard” zei Aiden.
Ik trok een serieus gezicht. “Hou op” zei ik zonder te lachen.
Meteen hield Aiden op met kietelen. “Wat krijg ik ervoor?” vroeg hij.
Ik tilde mijn hoofd naar hem op en kust hem op zijn neus.
“Is dat alles?” vroeg hij.
“Ja.”
“In dat geval…”
Meteen begon de kieteldood weer. “Nee-hahahaha-eeeee!!” gilde ik.
“Eerst genade!” riep Aiden.
“Genade –hahaha- genade, alsjeblieft!”
Aiden stopte. Hij lag nu half op me, onze gezichten nog geen vijf centimeter van elkaar verwijderd.
“Nu wil ik er wel wat meer voor terug” zei Aiden.
Ik tuitte mijn lippen en Aiden boog zich naar me toe. Hij zoende me lief en teder, maar na een tijdje werd ik moe. Ik liet hem los en gaapte.
“Wil je terug?” vroeg Aiden.
Ik schudde mijn hoofd en nestelde me tegen hem aan. “Misschien straks” mompelde ik slaperig.
De warmte van Aiden’s lichaam en de vermoeidheid namen het over en al snel was ik in een diepe slaap gevallen. Over een slaapplek hoefde ik me tenminste geen zorgen te maken vannacht.