|| Thirty Two

Rond een uur of twaalf was de brand officieel geblust. Nadat er geconstateerd was dat er geen instortingsgevaar was mocht ik het huis in. Onder begeleiding van een veel te dikke politieagent.
Terwijl ik de ladder naar mijn kamer op klom, de trap was weggebrand, voelde ik de dikke politieagent ook de ladder op klimmen. Ik vroeg me af of er geen instortingsgevaar kon ontstaan als die man in het huis rond ging lopen.
Ik kwam aan in iets wat ooit mijn kamer was geweest. De muren, de grond en het plafond waren zwart van het roet. Mijn houten bed was voor de helft verwoest, mijn gordijnen waren helemaal verdwenen en mijn kledingkast lag op zijn kant. De rechterhelft, en daarbij ook een deel van mijn kleding, was weggebrand. Gelukkig was ik hier maar een paar weken en had ik al mijn waardevolle spullen thuis liggen. Ook al mijn mooiste kleding lag nog thuis.
Ik keek rond en vroeg me af wie dit gedaan kon hebben. Zou iemand dit expres aangestoken hebben? Ik mijn kamer? Ik kon het me haast niet voorstellen.
Nadat ik een aantal spullen die nog bruikbaar waren weg had gehaald, ging ik weer aan het werk. Mijn tante had aangeboden om me een paar dagen vrij te geven zodat ik alles kon verwerken, maar ik vond dat niet nodig. Ik had geen speciale band met het huis, en de kamer. Het enige probleem was mijn slaapplaats voor de komende tijd.

Ik had uiteindelijk ’s avonds wel vrij genomen. Of eigenlijk was ik gedwongen door mijn tante. Ik wilde eerst iets gaan doen met Hailey, maar zij had een date met Jules, dus besloot ik naar het strandje te gaan.
Ik nam een deken, wat kaarsjes en een fles water mee.
Ik vertrok pas toen het al donker werd. Snel liep ik door het donkere bos richting het strand. Ik kon me haast niet voorstellen dat ik dit strandje nog nooit ontdekt had. Volgens mij wist niemand van het bestaan ervan, behalve Aiden en ik.
En daarmee belandde mijn gedachtes weer bij Aiden. Het leek of elke hersenspinsel die ik had tot hem leidde. Als ik me afvroeg wat ik ging eten vroeg ik me af wat Aiden lekker zou vinden, als ik iets deed vroeg ik me af wat Aiden op dat moment aan het doen was.
Het had geen zin meer om het te ontkennen. Ik was verliefd.
Op het strandje spreidde ik de deken uit en ging erop liggen. Ik stak een kaarsje aan en ik keek naar de sterren. Ik herkende een paar sterrenbeelden en tekende ze na in het zand.
Toen keek ik naar de golven en besloot ik te gaan zwemmen.
Ik kleedde me tot aan mijn ondergoed uit, ik wilde toch niet helemaal naakt gaan, en liep naar het water.
Nadat ik een tijdje tot mijn middel had staan waden dook in onder in de golven. Het koele water was verfrissend en maakte mijn hoofd leeg.
Toen ik weer boven kwam schrok ik van de gedaante die aan de kust stond. In het donker kon ik niet zien wie het was, dus bleef ik op mijn hoede.
“Sophie!”
Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht toen ik Aiden’s stem herkende. Ik zwom snel naar de kust toe en liep op hem af.
“Hoi!” zei ik vrolijk.
“Ik dacht al dat je hier was” zei hij.
Ik glimlachte en liep naar het kleedje, mezelf bedankend dat ik mijn ondergoed aan had gehouden. Snel trok ik mijn kleding weer aan en ging op het kleed zitten.
Aiden kwam naast me zitten.
“Hoe was het vandaag?” vroeg ik terwijl ik mijn haar uitkneep.
Aiden rolde met zijn ogen. “Als je van wijngaardslakkenslijm aan je schoenen houdt was het geweldig” zei hij.
Ik grinnikte en keek naar hem. Hij zag er leuk uit, zoals altijd eigenlijk.
“Maar,” zei hij geheimzinnig. “Er is wel een goed nieuwtje.”
“Wat dan?” vroeg ik nieuwsgierig.
“Mijn ouders zijn een weekje weg.”
“Weg?”
“Ja, ze doen een toer langs alle wijngaarden in de omgeving, eerst wilde ze dat Kyle en ik meegingen, maar dat wilde wij niet.”
Aiden trok een gezicht en ik schoot in de lach.
“Ze wilde vier dagen gaan, maar Kyle en ik hebben ze overgehaald dat ze zeven dagen gaan.”
“En dat mag zomaar?” vroeg ik. “Jullie mogen alleen zijn?”
Aiden knikte. “Onder bepaalde voorwaarden natuurlijk.”
Aiden rolde weer met zijn ogen.
“We moeten elke dag twee keer bellen en er mogen geen meisjes blijven slapen.”
“Dat is jammer voor Kyle” zei ik.
Aiden lachte. “Het maakt hem niet uit, hij neemt ze mee, werkt ze af en gooit ze er daarna weer uit. Geen regel overtreden want ze blijven niet slapen.”
Ik lachte en ging op mijn zij liggen, met mijn arm steunend onder mijn hoofd. Aiden volgde mijn voorbeeld en we keken elkaar aan.
“Als we in een film zouden zitten, zou er nu een romantisch muziekje beginnen” zei Aiden.
Ik glimlachte. “Hoe kom je daar nu weer bij?”
Aiden negeerde me en ging verder. “De muziek zou aanzwellen en ik zou langzaam naar voren buigen, net voordat ik je zou kussen zou ik zachtjes ‘ik hou van je’ in je oor fluisteren. Dan zou ik je kussen en zou het beeld uitzoomen. En dan zou er ‘The End’ in het beeld verschijnen.
“Maar we zitten niet in een film” zei ik.
Aiden trok een grijns. “Maakt dat uit dan?”
“Natuurlijk niet” zei ik glimlachend.
Aiden streek een lok nat haar uit mijn gezicht en stopte het achter mijn oor. Toen boog hij zich langzaam naar me toe. “Ik hoop dat het deze keer niet verstoord wordt door bellende vriendinnen of ex-vriendjes” fluisterde hij.
“Ik hoop het ook niet” fluisterde ik terug.
Aiden overbrugde de laatste centimeters en ik voelde een schok door mijn lichaam gaan toen zijn warme lippen de mijne raakte.
Ik sloot mijn ogen ik voelde Aiden’s handen door mijn haar gaan. Onze lippen opende zich en onze kus veranderde in een gepassioneerde zoen. Zonder hem los te laten kroop ik tegen hem aan en woelde met mijn vingers door zijn haar.
Even lieten we elkaar los en keken elkaar aan.
“Wauw. Dat was..” zei Aiden half buiten adem. Ik liet hem niet uitpraten en drukte mijn lippen op die van hem.

Ik geloof dat ik zojuist de hemel had ontdekt.